حين

See also: چین, خين, جئن, جین, and خین

Arabic

Etymology 1.1

Morphologically from the root ح ي ن (ḥ y n).

Pronunciation

  • IPA(key): /ħiːn/

Noun

حِين • (ḥīnm (plural أَحْيَان (ʔaḥyān) or أَحَايِين (ʔaḥāyīn))

  1. time, moment
  2. opportunity
Declension
Declension of noun حِين (ḥīn)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal حِين
ḥīn
الْحِين
al-ḥīn
حِين
ḥīn
nominative حِينٌ
ḥīnun
الْحِينُ
al-ḥīnu
حِينُ
ḥīnu
accusative حِينًا
ḥīnan
الْحِينَ
al-ḥīna
حِينَ
ḥīna
genitive حِينٍ
ḥīnin
الْحِينِ
al-ḥīni
حِينِ
ḥīni
dual indefinite definite construct
informal حِينَيْن
ḥīnayn
الْحِينَيْن
al-ḥīnayn
حِينَيْ
ḥīnay
nominative حِينَانِ
ḥīnāni
الْحِينَانِ
al-ḥīnāni
حِينَا
ḥīnā
accusative حِينَيْنِ
ḥīnayni
الْحِينَيْنِ
al-ḥīnayni
حِينَيْ
ḥīnay
genitive حِينَيْنِ
ḥīnayni
الْحِينَيْنِ
al-ḥīnayni
حِينَيْ
ḥīnay
plural basic broken plural triptote‎;
basic broken plural diptote
indefinite definite construct
informal أَحْيَان‎; أَحَايِين
ʔaḥyān‎; ʔaḥāyīn
الْأَحْيَان‎; الْأَحَايِين
al-ʔaḥyān‎; al-ʔaḥāyīn
أَحْيَان‎; أَحَايِين
ʔaḥyān‎; ʔaḥāyīn
nominative أَحْيَانٌ‎; أَحَايِينُ
ʔaḥyānun‎; ʔaḥāyīnu
الْأَحْيَانُ‎; الْأَحَايِينُ
al-ʔaḥyānu‎; al-ʔaḥāyīnu
أَحْيَانُ‎; أَحَايِينُ
ʔaḥyānu‎; ʔaḥāyīnu
accusative أَحْيَانًا‎; أَحَايِينَ
ʔaḥyānan‎; ʔaḥāyīna
الْأَحْيَانَ‎; الْأَحَايِينَ
al-ʔaḥyāna‎; al-ʔaḥāyīna
أَحْيَانَ‎; أَحَايِينَ
ʔaḥyāna‎; ʔaḥāyīna
genitive أَحْيَانٍ‎; أَحَايِينَ
ʔaḥyānin‎; ʔaḥāyīna
الْأَحْيَانِ‎; الْأَحَايِينِ
al-ʔaḥyāni‎; al-ʔaḥāyīni
أَحْيَانِ‎; أَحَايِينِ
ʔaḥyāni‎; ʔaḥāyīni

Etymology 1.2

Pronunciation

  • IPA(key): /ħiː.na/

Conjunction

حِينَ • (ḥīna)

  1. when

Preposition

حِينَ • (ḥīna)

  1. at the time of, upon

Etymology 1.3

  • IPA(key): /ħaj.ja.na/

Verb

حَيَّنَ • (ḥayyana) II (non-past يُحَيِّنُ (yuḥayyinu), verbal noun تَحْيِين (taḥyīn))

  1. to update on
Conjugation
Conjugation of حَيَّنَ (II, sound, full passive, verbal noun تَحْيِين)
verbal noun
الْمَصْدَر
تَحْيِين
taḥyīn
active participle
اِسْم الْفَاعِل
مُحَيِّن
muḥayyin
passive participle
اِسْم الْمَفْعُول
مُحَيَّن
muḥayyan
active voice
الْفِعْل الْمَعْلُوم
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حَيَّنْتُ
ḥayyantu
حَيَّنْتَ
ḥayyanta
حَيَّنَ
ḥayyana
حَيَّنْتُمَا
ḥayyantumā
حَيَّنَا
ḥayyanā
حَيَّنَّا
ḥayyannā
حَيَّنْتُمْ
ḥayyantum
حَيَّنُوا
ḥayyanū
f حَيَّنْتِ
ḥayyanti
حَيَّنَتْ
ḥayyanat
حَيَّنَتَا
ḥayyanatā
حَيَّنْتُنَّ
ḥayyantunna
حَيَّنَّ
ḥayyanna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحَيِّنُ
ʔuḥayyinu
تُحَيِّنُ
tuḥayyinu
يُحَيِّنُ
yuḥayyinu
تُحَيِّنَانِ
tuḥayyināni
يُحَيِّنَانِ
yuḥayyināni
نُحَيِّنُ
nuḥayyinu
تُحَيِّنُونَ
tuḥayyinūna
يُحَيِّنُونَ
yuḥayyinūna
f تُحَيِّنِينَ
tuḥayyinīna
تُحَيِّنُ
tuḥayyinu
تُحَيِّنَانِ
tuḥayyināni
تُحَيِّنَّ
tuḥayyinna
يُحَيِّنَّ
yuḥayyinna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحَيِّنَ
ʔuḥayyina
تُحَيِّنَ
tuḥayyina
يُحَيِّنَ
yuḥayyina
تُحَيِّنَا
tuḥayyinā
يُحَيِّنَا
yuḥayyinā
نُحَيِّنَ
nuḥayyina
تُحَيِّنُوا
tuḥayyinū
يُحَيِّنُوا
yuḥayyinū
f تُحَيِّنِي
tuḥayyinī
تُحَيِّنَ
tuḥayyina
تُحَيِّنَا
tuḥayyinā
تُحَيِّنَّ
tuḥayyinna
يُحَيِّنَّ
yuḥayyinna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحَيِّنْ
ʔuḥayyin
تُحَيِّنْ
tuḥayyin
يُحَيِّنْ
yuḥayyin
تُحَيِّنَا
tuḥayyinā
يُحَيِّنَا
yuḥayyinā
نُحَيِّنْ
nuḥayyin
تُحَيِّنُوا
tuḥayyinū
يُحَيِّنُوا
yuḥayyinū
f تُحَيِّنِي
tuḥayyinī
تُحَيِّنْ
tuḥayyin
تُحَيِّنَا
tuḥayyinā
تُحَيِّنَّ
tuḥayyinna
يُحَيِّنَّ
yuḥayyinna
imperative
الْأَمْر
m حَيِّنْ
ḥayyin
حَيِّنَا
ḥayyinā
حَيِّنُوا
ḥayyinū
f حَيِّنِي
ḥayyinī
حَيِّنَّ
ḥayyinna
passive voice
الْفِعْل الْمَجْهُول
singular
الْمُفْرَد
dual
الْمُثَنَّى
plural
الْجَمْع
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
1st person
الْمُتَكَلِّم
2nd person
الْمُخَاطَب
3rd person
الْغَائِب
past (perfect) indicative
الْمَاضِي
m حُيِّنْتُ
ḥuyyintu
حُيِّنْتَ
ḥuyyinta
حُيِّنَ
ḥuyyina
حُيِّنْتُمَا
ḥuyyintumā
حُيِّنَا
ḥuyyinā
حُيِّنَّا
ḥuyyinnā
حُيِّنْتُمْ
ḥuyyintum
حُيِّنُوا
ḥuyyinū
f حُيِّنْتِ
ḥuyyinti
حُيِّنَتْ
ḥuyyinat
حُيِّنَتَا
ḥuyyinatā
حُيِّنْتُنَّ
ḥuyyintunna
حُيِّنَّ
ḥuyyinna
non-past (imperfect) indicative
الْمُضَارِع الْمَرْفُوع
m أُحَيَّنُ
ʔuḥayyanu
تُحَيَّنُ
tuḥayyanu
يُحَيَّنُ
yuḥayyanu
تُحَيَّنَانِ
tuḥayyanāni
يُحَيَّنَانِ
yuḥayyanāni
نُحَيَّنُ
nuḥayyanu
تُحَيَّنُونَ
tuḥayyanūna
يُحَيَّنُونَ
yuḥayyanūna
f تُحَيَّنِينَ
tuḥayyanīna
تُحَيَّنُ
tuḥayyanu
تُحَيَّنَانِ
tuḥayyanāni
تُحَيَّنَّ
tuḥayyanna
يُحَيَّنَّ
yuḥayyanna
subjunctive
الْمُضَارِع الْمَنْصُوب
m أُحَيَّنَ
ʔuḥayyana
تُحَيَّنَ
tuḥayyana
يُحَيَّنَ
yuḥayyana
تُحَيَّنَا
tuḥayyanā
يُحَيَّنَا
yuḥayyanā
نُحَيَّنَ
nuḥayyana
تُحَيَّنُوا
tuḥayyanū
يُحَيَّنُوا
yuḥayyanū
f تُحَيَّنِي
tuḥayyanī
تُحَيَّنَ
tuḥayyana
تُحَيَّنَا
tuḥayyanā
تُحَيَّنَّ
tuḥayyanna
يُحَيَّنَّ
yuḥayyanna
jussive
الْمُضَارِع الْمَجْزُوم
m أُحَيَّنْ
ʔuḥayyan
تُحَيَّنْ
tuḥayyan
يُحَيَّنْ
yuḥayyan
تُحَيَّنَا
tuḥayyanā
يُحَيَّنَا
yuḥayyanā
نُحَيَّنْ
nuḥayyan
تُحَيَّنُوا
tuḥayyanū
يُحَيَّنُوا
yuḥayyanū
f تُحَيَّنِي
tuḥayyanī
تُحَيَّنْ
tuḥayyan
تُحَيَّنَا
tuḥayyanā
تُحَيَّنَّ
tuḥayyanna
يُحَيَّنَّ
yuḥayyanna

Etymology 1.4

Pronunciation

  • IPA(key): /ħajn/

Noun

حَيْن • (ḥaynm

  1. verbal noun of حَانَ (ḥāna) (form I)
Declension
Declension of noun حَيْن (ḥayn)
singular basic singular triptote
indefinite definite construct
informal حَيْن
ḥayn
الْحَيْن
al-ḥayn
حَيْن
ḥayn
nominative حَيْنٌ
ḥaynun
الْحَيْنُ
al-ḥaynu
حَيْنُ
ḥaynu
accusative حَيْنًا
ḥaynan
الْحَيْنَ
al-ḥayna
حَيْنَ
ḥayna
genitive حَيْنٍ
ḥaynin
الْحَيْنِ
al-ḥayni
حَيْنِ
ḥayni

Derived terms

Descendants

  • Maltese: ħin
  • Gulf Arabic: الحين (elḥīn, ilḥīn)

References

  • Wehr, Hans (1979), “حين”, in J. Milton Cowan, editor, A Dictionary of Modern Written Arabic, 4th edition, Ithaca, NY: Spoken Language Services, →ISBN