φάρω

See also: φάρῳ

Ancient Greek

Etymology 1

From a zero-grade variant of Proto-Hellenic *pʰérō, from Proto-Indo-European *bʰéreti.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰǎː.rɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰa.ro/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸa.ro/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfa.ro/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfa.ro/

Verb

φᾱ́ρω • (phā́rō)

Doric and Locrian form of φέρω (phérō)
- Inscriptiones Graecae IX.1².3.718:
  κατ’ αἰϝεί. ⋮ τέλος τοὺς ⋮ ἐπιϝοίϙους Λοϙρο͂ν ⋮ το͂ν ℎυποκναμιδίον ⋮ μὲ φάρειν ⋮ ἐν Λοϙροῖς τοῖς ℎυποκναμιδίοις
  kat’ aiweí. ⋮ télos toùs ⋮ epiwoíqous Loqrôn ⋮ tôn ℎupoknamidíon ⋮ mè phárein ⋮ en Loqroîs toîs ℎupoknamidíois
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: φᾱ́ρω, φᾱ́ρομαι (Doric)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φᾱ́ρω	φᾱ́ρεις	φᾱ́ρει	φᾱ́ρετον	φᾱ́ρετον	φᾱ́ρομες	φᾱ́ρετε	φᾱ́ροντῐ
	subjunctive	φᾱ́ρω	φᾱ́ρῃς	φᾱ́ρῃ	φᾱ́ρητον	φᾱ́ρητον	φᾱ́ρωμες	φᾱ́ρητε	φᾱ́ρωντῐ
	optative	φᾱ́ροιμῐ	φᾱ́ροις	φᾱ́ροι	φᾱ́ροιτον	φᾱροίτᾱν	φᾱ́ροιμες	φᾱ́ροιτε	φᾱ́ροιεν
	imperative		φᾶρε	φᾱρέτω	φᾱ́ρετον	φᾱρέτων		φᾱ́ρετε	φᾱρόντω
middle/ passive	indicative	φᾱ́ρομαι	φᾱ́ρεαι	φᾱ́ρεται	φᾱ́ρεσθον	φᾱ́ρεσθον	φᾱρόμεθᾰ	φᾱ́ρεσθε	φᾱ́ρονται
	subjunctive	φᾱ́ρωμαι	φᾱ́ρηαι	φᾱ́ρηται	φᾱ́ρησθον	φᾱ́ρησθον	φᾱρώμεθᾰ	φᾱ́ρησθε	φᾱ́ρωνται
	optative	φᾱροίμᾱν	φᾱ́ροιο	φᾱ́ροιτο	φᾱ́ροισθον	φᾱροίσθᾱν	φᾱροίμεθᾰ	φᾱ́ροισθε	φᾱ́ροιντο
	imperative		φᾱ́ρεο	φᾱρέσθω	φᾱ́ρεσθον	φᾱρέσθων		φᾱ́ρεσθε	φᾱρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φᾶρεν				φᾱ́ρεσθαι
participle	m	φᾱ́ρων				φᾱρόμενος
	f	φᾱ́ρουσᾰ				φᾱρομένᾱ
	n	φᾶρον				φᾱρόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Present: φᾱ́ρω, φᾱ́ρομαι (Locrian)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φᾱ́ρω	φᾱ́ρεις	φᾱ́ρει	φᾱ́ρετον	φᾱ́ρετον	φᾱ́ρομες	φᾱ́ρετε	φᾱ́ροντῐ
	subjunctive	φᾱ́ρω	φᾱ́ρῃς	φᾱ́ρῃ	φᾱ́ρητον	φᾱ́ρητον	φᾱ́ρωμες	φᾱ́ρητε	φᾱ́ρωντῐ
	optative	φᾱ́ροιμῐ	φᾱ́ροις	φᾱ́ροι	φᾱ́ροιτον	φᾱροίτᾱν	φᾱ́ροιμες	φᾱ́ροιτε	φᾱ́ροιεν
	imperative		φᾶρε	φᾱρέτω	φᾱ́ρετον	φᾱρέτων		φᾱ́ρετε	φᾱρόντων
middle/ passive	indicative	φᾱ́ρομαι	φᾱ́ρεαι	φᾱ́ρεται	φᾱ́ρεσθον	φᾱ́ρεσθον	φᾱρόμεθᾰ	φᾱ́ρεσθε	φᾱ́ρονται
	subjunctive	φᾱ́ρωμαι	φᾱ́ρηαι	φᾱ́ρηται	φᾱ́ρησθον	φᾱ́ρησθον	φᾱρώμεθᾰ	φᾱ́ρησθε	φᾱ́ρωνται
	optative	φᾱροίμᾱν	φᾱ́ροιο	φᾱ́ροιτο	φᾱ́ροισθον	φᾱροίσθᾱν	φᾱροίμεθᾰ	φᾱ́ροισθε	φᾱ́ροιντο
	imperative		φᾱ́ρεο	φᾱρέσθω	φᾱ́ρεσθον	φᾱρέσθων		φᾱ́ρεσθε	φᾱρέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φᾱ́ρειν				φᾱ́ρεσθαι
participle	m	φᾱ́ρων				φᾱρόμενος
	f	φᾱ́ρουσᾰ				φᾱρομένᾱ
	n	φᾶρον				φᾱρόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Etymology 2

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰá.rɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpʰa.ro/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈɸa.ro/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈfa.ro/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈfa.ro/

Noun

φᾰ́ρω • (phắrō)

nominative/accusative/vocative dual of φᾰ́ρος (phắros, “lighthouse”)

References

“φάρω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
φάρω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
φάρω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011