τερατουργέω

Ancient Greek

Etymology

From τερατουργός (teratourgós) +‎ -έω (-éō), the former from τέρας (téras) +‎ ἔργον (érgon) +‎ -ός (-ós).

Pronunciation

 

Verb

τερᾰτουργέω • (terătourgéō)

  1. to work wonders
    • Anna Kommene, The Alexiad 15.11:
      πολλῶν δὲ λόγων ῥεόντων καὶ τῶν τερατολογιῶν αὐτοῦ διὰ πάσης γλώττης φερομένων, δείσαντες οἱ δήμιοι μή πως ἄρα οἱ ἀμφὶ τὸν Βασίλειον δαίμονες ἄτοπόν τι τερατουργήσειαν, παραχωροῦντος Θεοῦ, καὶ ἀλώβητος ἐκ μέσου τοῦ τοσούτου πυρὸς ὀφθείη ὁ κάκιστος πρός τινα τόπον δημοσιώτατον ἀφιγμένος καὶ γένηται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆς πρώτης, δοκιμασίαν τινὰ ἔδοξαν ποιήσασθαι
      pollôn dè lógōn rheóntōn kaì tôn teratologiôn autoû dià pásēs glṓttēs pheroménōn, deísantes hoi dḗmioi mḗ pōs ára hoi amphì tòn Basíleion daímones átopón ti teratourgḗseian, parakhōroûntos Theoû, kaì alṓbētos ek mésou toû tosoútou puròs ophtheíē ho kákistos prós tina tópon dēmosiṓtaton aphigménos kaì génētai hē eskhátē plánē kheírōn tês prṓtēs, dokimasían tinà édoxan poiḗsasthai
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: τερατουργέω, τερατουργέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τερατουργέω τερατουργέεις τερατουργέει τερατουργέετον τερατουργέετον τερατουργέομεν τερατουργέετε τερατουργέουσῐ(ν)
subjunctive τερατουργέω τερατουργέῃς τερατουργέῃ τερατουργέητον τερατουργέητον τερατουργέωμεν τερατουργέητε τερατουργέωσῐ(ν)
optative τερατουργέοιμῐ τερατουργέοις τερατουργέοι τερατουργέοιτον τερατουργεοίτην τερατουργέοιμεν τερατουργέοιτε τερατουργέοιεν
imperative   τερατούργεε τερατουργεέτω τερατουργέετον τερατουργεέτων   τερατουργέετε τερατουργεόντων
middle/
passive 		indicative τερατουργέομαι τερατουργέῃ / τερατουργέει τερατουργέεται τερατουργέεσθον τερατουργέεσθον τερατουργεόμεθᾰ τερατουργέεσθε τερατουργέονται
subjunctive τερατουργέωμαι τερατουργέῃ τερατουργέηται τερατουργέησθον τερατουργέησθον τερατουργεώμεθᾰ τερατουργέησθε τερατουργέωνται
optative τερατουργεοίμην τερατουργέοιο τερατουργέοιτο τερατουργέοισθον τερατουργεοίσθην τερατουργεοίμεθᾰ τερατουργέοισθε τερατουργέοιντο
imperative   τερατουργέου τερατουργεέσθω τερατουργέεσθον τερατουργεέσθων   τερατουργέεσθε τερατουργεέσθων
active middle/passive
infinitive τερατουργέειν τερατουργέεσθαι
participle m τερατουργέων τερατουργεόμενος
f τερατουργέουσᾰ τερατουργεομένη
n τερατουργέον τερατουργεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: τερατουργῶ, τερατουργοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τερατουργῶ τερατουργεῖς τερατουργεῖ τερατουργεῖτον τερατουργεῖτον τερατουργοῦμεν τερατουργεῖτε τερατουργοῦσῐ(ν)
subjunctive τερατουργῶ τερατουργῇς τερατουργῇ τερατουργῆτον τερατουργῆτον τερατουργῶμεν τερατουργῆτε τερατουργῶσῐ(ν)
optative τερατουργοίην / τερατουργοῖμῐ τερατουργοίης / τερατουργοῖς τερατουργοίη / τερατουργοῖ τερατουργοῖτον / τερατουργοίητον τερατουργοίτην / τερατουργοιήτην τερατουργοῖμεν / τερατουργοίημεν τερατουργοῖτε / τερατουργοίητε τερατουργοῖεν / τερατουργοίησᾰν
imperative   τερατούργει τερατουργείτω τερατουργεῖτον τερατουργείτων   τερατουργεῖτε τερατουργούντων
middle/
passive 		indicative τερατουργοῦμαι τερατουργεῖ,
τερατουργῇ 		τερατουργεῖται τερατουργεῖσθον τερατουργεῖσθον τερατουργούμεθᾰ τερατουργεῖσθε τερατουργοῦνται
subjunctive τερατουργῶμαι τερατουργῇ τερατουργῆται τερατουργῆσθον τερατουργῆσθον τερατουργώμεθᾰ τερατουργῆσθε τερατουργῶνται
optative τερατουργοίμην τερατουργοῖο τερατουργοῖτο τερατουργοῖσθον τερατουργοίσθην τερατουργοίμεθᾰ τερατουργοῖσθε τερατουργοῖντο
imperative   τερατουργοῦ τερατουργείσθω τερατουργεῖσθον τερατουργείσθων   τερατουργεῖσθε τερατουργείσθων
active middle/passive
infinitive τερατουργεῖν τερατουργεῖσθαι
participle m τερατουργῶν τερατουργούμενος
f τερατουργοῦσᾰ τερατουργουμένη
n τερατουργοῦν τερατουργούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτερατούργεον, ἐτερατουργεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτερατούργεον ἐτερατούργεες ἐτερατούργεε(ν) ἐτερατουργέετον ἐτερατουργεέτην ἐτερατουργέομεν ἐτερατουργέετε ἐτερατούργεον
middle/
passive 		indicative ἐτερατουργεόμην ἐτερατουργέου ἐτερατουργέετο ἐτερατουργέεσθον ἐτερατουργεέσθην ἐτερατουργεόμεθᾰ ἐτερατουργέεσθε ἐτερατουργέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτερατούργουν, ἐτερατουργούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτερατούργουν ἐτερατούργεις ἐτερατούργει ἐτερατουργεῖτον ἐτερατουργείτην ἐτερατουργοῦμεν ἐτερατουργεῖτε ἐτερατούργουν
middle/
passive 		indicative ἐτερατουργούμην ἐτερατουργοῦ ἐτερατουργεῖτο ἐτερατουργεῖσθον ἐτερατουργείσθην ἐτερατουργούμεθᾰ ἐτερατουργεῖσθε ἐτερατουργοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τερατουργήσω, τερατουργήσομαι, τερατουργηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τερατουργήσω τερατουργήσεις τερατουργήσει τερατουργήσετον τερατουργήσετον τερατουργήσομεν τερατουργήσετε τερατουργήσουσῐ(ν)
optative τερατουργήσοιμῐ τερατουργήσοις τερατουργήσοι τερατουργήσοιτον τερατουργησοίτην τερατουργήσοιμεν τερατουργήσοιτε τερατουργήσοιεν
middle indicative τερατουργήσομαι τερατουργήσῃ / τερατουργήσει τερατουργήσεται τερατουργήσεσθον τερατουργήσεσθον τερατουργησόμεθᾰ τερατουργήσεσθε τερατουργήσονται
optative τερατουργησοίμην τερατουργήσοιο τερατουργήσοιτο τερατουργήσοισθον τερατουργησοίσθην τερατουργησοίμεθᾰ τερατουργήσοισθε τερατουργήσοιντο
passive indicative τερατουργηθήσομαι τερατουργηθήσῃ τερατουργηθήσεται τερατουργηθήσεσθον τερατουργηθήσεσθον τερατουργηθησόμεθᾰ τερατουργηθήσεσθε τερατουργηθήσονται
optative τερατουργηθησοίμην τερατουργηθήσοιο τερατουργηθήσοιτο τερατουργηθήσοισθον τερατουργηθησοίσθην τερατουργηθησοίμεθᾰ τερατουργηθήσοισθε τερατουργηθήσοιντο
active middle passive
infinitive τερατουργήσειν τερατουργήσεσθαι τερατουργηθήσεσθαι
participle m τερατουργήσων τερατουργησόμενος τερατουργηθησόμενος
f τερατουργήσουσᾰ τερατουργησομένη τερατουργηθησομένη
n τερατουργῆσον τερατουργησόμενον τερατουργηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτερατούργησᾰ, ἐτερατουργησᾰ́μην, ἐτερατουργήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτερατούργησᾰ ἐτερατούργησᾰς ἐτερατούργησε(ν) ἐτερατουργήσᾰτον ἐτερατουργησᾰ́την ἐτερατουργήσᾰμεν ἐτερατουργήσᾰτε ἐτερατούργησᾰν
subjunctive τερατουργήσω τερατουργήσῃς τερατουργήσῃ τερατουργήσητον τερατουργήσητον τερατουργήσωμεν τερατουργήσητε τερατουργήσωσῐ(ν)
optative τερατουργήσαιμῐ τερατουργήσειᾰς / τερατουργήσαις τερατουργήσειε(ν) / τερατουργήσαι τερατουργήσαιτον τερατουργησαίτην τερατουργήσαιμεν τερατουργήσαιτε τερατουργήσειᾰν / τερατουργήσαιεν
imperative   τερατούργησον τερατουργησᾰ́τω τερατουργήσᾰτον τερατουργησᾰ́των   τερατουργήσᾰτε τερατουργησᾰ́ντων
middle indicative ἐτερατουργησᾰ́μην ἐτερατουργήσω ἐτερατουργήσᾰτο ἐτερατουργήσᾰσθον ἐτερατουργησᾰ́σθην ἐτερατουργησᾰ́μεθᾰ ἐτερατουργήσᾰσθε ἐτερατουργήσᾰντο
subjunctive τερατουργήσωμαι τερατουργήσῃ τερατουργήσηται τερατουργήσησθον τερατουργήσησθον τερατουργησώμεθᾰ τερατουργήσησθε τερατουργήσωνται
optative τερατουργησαίμην τερατουργήσαιο τερατουργήσαιτο τερατουργήσαισθον τερατουργησαίσθην τερατουργησαίμεθᾰ τερατουργήσαισθε τερατουργήσαιντο
imperative   τερατούργησαι τερατουργησᾰ́σθω τερατουργήσᾰσθον τερατουργησᾰ́σθων   τερατουργήσᾰσθε τερατουργησᾰ́σθων
passive indicative ἐτερατουργήθην ἐτερατουργήθης ἐτερατουργήθη ἐτερατουργήθητον ἐτερατουργηθήτην ἐτερατουργήθημεν ἐτερατουργήθητε ἐτερατουργήθησᾰν
subjunctive τερατουργηθῶ τερατουργηθῇς τερατουργηθῇ τερατουργηθῆτον τερατουργηθῆτον τερατουργηθῶμεν τερατουργηθῆτε τερατουργηθῶσῐ(ν)
optative τερατουργηθείην τερατουργηθείης τερατουργηθείη τερατουργηθεῖτον / τερατουργηθείητον τερατουργηθείτην / τερατουργηθειήτην τερατουργηθεῖμεν / τερατουργηθείημεν τερατουργηθεῖτε / τερατουργηθείητε τερατουργηθεῖεν / τερατουργηθείησᾰν
imperative   τερατουργήθητῐ τερατουργηθήτω τερατουργήθητον τερατουργηθήτων   τερατουργήθητε τερατουργηθέντων
active middle passive
infinitive τερατουργῆσαι τερατουργήσᾰσθαι τερατουργηθῆναι
participle m τερατουργήσᾱς τερατουργησᾰ́μενος τερατουργηθείς
f τερατουργήσᾱσᾰ τερατουργησᾰμένη τερατουργηθεῖσᾰ
n τερατουργῆσᾰν τερατουργησᾰ́μενον τερατουργηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετερατούργηκᾰ, τετερατούργημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετερατούργηκᾰ τετερατούργηκᾰς τετερατούργηκε(ν) τετερατουργήκᾰτον τετερατουργήκᾰτον τετερατουργήκᾰμεν τετερατουργήκᾰτε τετερατουργήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετερατουργήκω τετερατουργήκῃς τετερατουργήκῃ τετερατουργήκητον τετερατουργήκητον τετερατουργήκωμεν τετερατουργήκητε τετερατουργήκωσῐ(ν)
optative τετερατουργήκοιμῐ / τετερατουργηκοίην τετερατουργήκοις / τετερατουργηκοίης τετερατουργήκοι / τετερατουργηκοίη τετερατουργήκοιτον τετερατουργηκοίτην τετερατουργήκοιμεν τετερατουργήκοιτε τετερατουργήκοιεν
imperative   τετερατούργηκε τετερατουργηκέτω τετερατουργήκετον τετερατουργηκέτων   τετερατουργήκετε τετερατουργηκόντων
middle/
passive 		indicative τετερατούργημαι τετερατούργησαι τετερατούργηται τετερατούργησθον τετερατούργησθον τετερατουργήμεθᾰ τετερατούργησθε τετερατούργηνται
subjunctive τετερατουργημένος ὦ τετερατουργημένος ᾖς τετερατουργημένος ᾖ τετερατουργημένω ἦτον τετερατουργημένω ἦτον τετερατουργημένοι ὦμεν τετερατουργημένοι ἦτε τετερατουργημένοι ὦσῐ(ν)
optative τετερατουργημένος εἴην τετερατουργημένος εἴης τετερατουργημένος εἴη τετερατουργημένω εἴητον / εἶτον τετερατουργημένω εἰήτην / εἴτην τετερατουργημένοι εἴημεν / εἶμεν τετερατουργημένοι εἴητε / εἶτε τετερατουργημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τετερατούργησο τετερατουργήσθω τετερατούργησθον τετερατουργήσθων   τετερατούργησθε τετερατουργήσθων
active middle/passive
infinitive τετερατουργηκέναι τετερατουργῆσθαι
participle m τετερατουργηκώς τετερατουργημένος
f τετερατουργηκυῖᾰ τετερατουργημένη
n τετερατουργηκός τετερατουργημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετερατουργήκειν / ἐτετερατουργήκη, ἐτετερατουργήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετερατουργήκειν / ἐτετερατουργήκη ἐτετερατουργήκεις / ἐτετερατουργήκης ἐτετερατουργήκει(ν) ἐτετερατουργήκετον ἐτετερατουργηκέτην ἐτετερατουργήκεμεν ἐτετερατουργήκετε ἐτετερατουργήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτετερατουργήμην ἐτετερατούργησο ἐτετερατούργητο ἐτετερατούργησθον ἐτετερατουργήσθην ἐτετερατουργήμεθᾰ ἐτετερατούργησθε ἐτετερατούργηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.