τερατοτοκέω

Ancient Greek

Etymology

From τέρας (téras) +‎ τόκος (tókos) +‎ -έω (-éō).

Pronunciation

 

Verb

τερᾰτοτοκέω • (terătotokéō)

  1. to give birth to a monster
    • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Generation of Animals 770b.4-6:
      ἀλλὰ προωδοποίηται τῇ φύσει [πρὸς] τὸ τερατοτοκεῖν τῷ μὴ γεννᾶν ὅμοια διὰ τὴν ἀτέλειαν· ἔστι δὲ καὶ τὸ τέρας τῶν ἀνομοίων
      allà proōdopoíētai tēî phúsei [pròs] tò teratotokeîn tōî mḕ gennân hómoia dià tḕn atéleian; ésti dè kaì tò téras tôn anomoíōn
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: τερᾰτοτοκέω, τερᾰτοτοκέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τερᾰτοτοκέω τερᾰτοτοκέεις τερᾰτοτοκέει τερᾰτοτοκέετον τερᾰτοτοκέετον τερᾰτοτοκέομεν τερᾰτοτοκέετε τερᾰτοτοκέουσῐ(ν)
subjunctive τερᾰτοτοκέω τερᾰτοτοκέῃς τερᾰτοτοκέῃ τερᾰτοτοκέητον τερᾰτοτοκέητον τερᾰτοτοκέωμεν τερᾰτοτοκέητε τερᾰτοτοκέωσῐ(ν)
optative τερᾰτοτοκέοιμῐ τερᾰτοτοκέοις τερᾰτοτοκέοι τερᾰτοτοκέοιτον τερᾰτοτοκεοίτην τερᾰτοτοκέοιμεν τερᾰτοτοκέοιτε τερᾰτοτοκέοιεν
imperative   τερᾰτοτόκεε τερᾰτοτοκεέτω τερᾰτοτοκέετον τερᾰτοτοκεέτων   τερᾰτοτοκέετε τερᾰτοτοκεόντων
middle/
passive 		indicative τερᾰτοτοκέομαι τερᾰτοτοκέῃ / τερᾰτοτοκέει τερᾰτοτοκέεται τερᾰτοτοκέεσθον τερᾰτοτοκέεσθον τερᾰτοτοκεόμεθᾰ τερᾰτοτοκέεσθε τερᾰτοτοκέονται
subjunctive τερᾰτοτοκέωμαι τερᾰτοτοκέῃ τερᾰτοτοκέηται τερᾰτοτοκέησθον τερᾰτοτοκέησθον τερᾰτοτοκεώμεθᾰ τερᾰτοτοκέησθε τερᾰτοτοκέωνται
optative τερᾰτοτοκεοίμην τερᾰτοτοκέοιο τερᾰτοτοκέοιτο τερᾰτοτοκέοισθον τερᾰτοτοκεοίσθην τερᾰτοτοκεοίμεθᾰ τερᾰτοτοκέοισθε τερᾰτοτοκέοιντο
imperative   τερᾰτοτοκέου τερᾰτοτοκεέσθω τερᾰτοτοκέεσθον τερᾰτοτοκεέσθων   τερᾰτοτοκέεσθε τερᾰτοτοκεέσθων
active middle/passive
infinitive τερᾰτοτοκέειν τερᾰτοτοκέεσθαι
participle m τερᾰτοτοκέων τερᾰτοτοκεόμενος
f τερᾰτοτοκέουσᾰ τερᾰτοτοκεομένη
n τερᾰτοτοκέον τερᾰτοτοκεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: τερᾰτοτοκῶ, τερᾰτοτοκοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τερᾰτοτοκῶ τερᾰτοτοκεῖς τερᾰτοτοκεῖ τερᾰτοτοκεῖτον τερᾰτοτοκεῖτον τερᾰτοτοκοῦμεν τερᾰτοτοκεῖτε τερᾰτοτοκοῦσῐ(ν)
subjunctive τερᾰτοτοκῶ τερᾰτοτοκῇς τερᾰτοτοκῇ τερᾰτοτοκῆτον τερᾰτοτοκῆτον τερᾰτοτοκῶμεν τερᾰτοτοκῆτε τερᾰτοτοκῶσῐ(ν)
optative τερᾰτοτοκοίην / τερᾰτοτοκοῖμῐ τερᾰτοτοκοίης / τερᾰτοτοκοῖς τερᾰτοτοκοίη / τερᾰτοτοκοῖ τερᾰτοτοκοῖτον / τερᾰτοτοκοίητον τερᾰτοτοκοίτην / τερᾰτοτοκοιήτην τερᾰτοτοκοῖμεν / τερᾰτοτοκοίημεν τερᾰτοτοκοῖτε / τερᾰτοτοκοίητε τερᾰτοτοκοῖεν / τερᾰτοτοκοίησᾰν
imperative   τερᾰτοτόκει τερᾰτοτοκείτω τερᾰτοτοκεῖτον τερᾰτοτοκείτων   τερᾰτοτοκεῖτε τερᾰτοτοκούντων
middle/
passive 		indicative τερᾰτοτοκοῦμαι τερᾰτοτοκεῖ,
τερᾰτοτοκῇ 		τερᾰτοτοκεῖται τερᾰτοτοκεῖσθον τερᾰτοτοκεῖσθον τερᾰτοτοκούμεθᾰ τερᾰτοτοκεῖσθε τερᾰτοτοκοῦνται
subjunctive τερᾰτοτοκῶμαι τερᾰτοτοκῇ τερᾰτοτοκῆται τερᾰτοτοκῆσθον τερᾰτοτοκῆσθον τερᾰτοτοκώμεθᾰ τερᾰτοτοκῆσθε τερᾰτοτοκῶνται
optative τερᾰτοτοκοίμην τερᾰτοτοκοῖο τερᾰτοτοκοῖτο τερᾰτοτοκοῖσθον τερᾰτοτοκοίσθην τερᾰτοτοκοίμεθᾰ τερᾰτοτοκοῖσθε τερᾰτοτοκοῖντο
imperative   τερᾰτοτοκοῦ τερᾰτοτοκείσθω τερᾰτοτοκεῖσθον τερᾰτοτοκείσθων   τερᾰτοτοκεῖσθε τερᾰτοτοκείσθων
active middle/passive
infinitive τερᾰτοτοκεῖν τερᾰτοτοκεῖσθαι
participle m τερᾰτοτοκῶν τερᾰτοτοκούμενος
f τερᾰτοτοκοῦσᾰ τερᾰτοτοκουμένη
n τερᾰτοτοκοῦν τερᾰτοτοκούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτερατοτόκεον, ἐτερατοτοκεόμην (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτερατοτόκεον ἐτερατοτόκεες ἐτερατοτόκεε(ν) ἐτερατοτοκέετον ἐτερατοτοκεέτην ἐτερατοτοκέομεν ἐτερατοτοκέετε ἐτερατοτόκεον
middle/
passive 		indicative ἐτερατοτοκεόμην ἐτερατοτοκέου ἐτερατοτοκέετο ἐτερατοτοκέεσθον ἐτερατοτοκεέσθην ἐτερατοτοκεόμεθᾰ ἐτερατοτοκέεσθε ἐτερατοτοκέοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐτερατοτόκουν, ἐτερατοτοκούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτερατοτόκουν ἐτερατοτόκεις ἐτερατοτόκει ἐτερατοτοκεῖτον ἐτερατοτοκείτην ἐτερατοτοκοῦμεν ἐτερατοτοκεῖτε ἐτερατοτόκουν
middle/
passive 		indicative ἐτερατοτοκούμην ἐτερατοτοκοῦ ἐτερατοτοκεῖτο ἐτερατοτοκεῖσθον ἐτερατοτοκείσθην ἐτερατοτοκούμεθᾰ ἐτερατοτοκεῖσθε ἐτερατοτοκοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: τερᾰτοτοκήσω, τερᾰτοτοκήσομαι, τερᾰτοτοκηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τερᾰτοτοκήσω τερᾰτοτοκήσεις τερᾰτοτοκήσει τερᾰτοτοκήσετον τερᾰτοτοκήσετον τερᾰτοτοκήσομεν τερᾰτοτοκήσετε τερᾰτοτοκήσουσῐ(ν)
optative τερᾰτοτοκήσοιμῐ τερᾰτοτοκήσοις τερᾰτοτοκήσοι τερᾰτοτοκήσοιτον τερᾰτοτοκησοίτην τερᾰτοτοκήσοιμεν τερᾰτοτοκήσοιτε τερᾰτοτοκήσοιεν
middle indicative τερᾰτοτοκήσομαι τερᾰτοτοκήσῃ / τερᾰτοτοκήσει τερᾰτοτοκήσεται τερᾰτοτοκήσεσθον τερᾰτοτοκήσεσθον τερᾰτοτοκησόμεθᾰ τερᾰτοτοκήσεσθε τερᾰτοτοκήσονται
optative τερᾰτοτοκησοίμην τερᾰτοτοκήσοιο τερᾰτοτοκήσοιτο τερᾰτοτοκήσοισθον τερᾰτοτοκησοίσθην τερᾰτοτοκησοίμεθᾰ τερᾰτοτοκήσοισθε τερᾰτοτοκήσοιντο
passive indicative τερᾰτοτοκηθήσομαι τερᾰτοτοκηθήσῃ τερᾰτοτοκηθήσεται τερᾰτοτοκηθήσεσθον τερᾰτοτοκηθήσεσθον τερᾰτοτοκηθησόμεθᾰ τερᾰτοτοκηθήσεσθε τερᾰτοτοκηθήσονται
optative τερᾰτοτοκηθησοίμην τερᾰτοτοκηθήσοιο τερᾰτοτοκηθήσοιτο τερᾰτοτοκηθήσοισθον τερᾰτοτοκηθησοίσθην τερᾰτοτοκηθησοίμεθᾰ τερᾰτοτοκηθήσοισθε τερᾰτοτοκηθήσοιντο
active middle passive
infinitive τερᾰτοτοκήσειν τερᾰτοτοκήσεσθαι τερᾰτοτοκηθήσεσθαι
participle m τερᾰτοτοκήσων τερᾰτοτοκησόμενος τερᾰτοτοκηθησόμενος
f τερᾰτοτοκήσουσᾰ τερᾰτοτοκησομένη τερᾰτοτοκηθησομένη
n τερᾰτοτοκῆσον τερᾰτοτοκησόμενον τερᾰτοτοκηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐτερατοτόκησᾰ, ἐτερατοτοκησᾰ́μην, ἐτερατοτοκήθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτερατοτόκησᾰ ἐτερατοτόκησᾰς ἐτερατοτόκησε(ν) ἐτερατοτοκήσᾰτον ἐτερατοτοκησᾰ́την ἐτερατοτοκήσᾰμεν ἐτερατοτοκήσᾰτε ἐτερατοτόκησᾰν
subjunctive τερᾰτοτοκήσω τερᾰτοτοκήσῃς τερᾰτοτοκήσῃ τερᾰτοτοκήσητον τερᾰτοτοκήσητον τερᾰτοτοκήσωμεν τερᾰτοτοκήσητε τερᾰτοτοκήσωσῐ(ν)
optative τερᾰτοτοκήσαιμῐ τερᾰτοτοκήσειᾰς / τερᾰτοτοκήσαις τερᾰτοτοκήσειε(ν) / τερᾰτοτοκήσαι τερᾰτοτοκήσαιτον τερᾰτοτοκησαίτην τερᾰτοτοκήσαιμεν τερᾰτοτοκήσαιτε τερᾰτοτοκήσειᾰν / τερᾰτοτοκήσαιεν
imperative   τερᾰτοτόκησον τερᾰτοτοκησᾰ́τω τερᾰτοτοκήσᾰτον τερᾰτοτοκησᾰ́των   τερᾰτοτοκήσᾰτε τερᾰτοτοκησᾰ́ντων
middle indicative ἐτερατοτοκησᾰ́μην ἐτερατοτοκήσω ἐτερατοτοκήσᾰτο ἐτερατοτοκήσᾰσθον ἐτερατοτοκησᾰ́σθην ἐτερατοτοκησᾰ́μεθᾰ ἐτερατοτοκήσᾰσθε ἐτερατοτοκήσᾰντο
subjunctive τερᾰτοτοκήσωμαι τερᾰτοτοκήσῃ τερᾰτοτοκήσηται τερᾰτοτοκήσησθον τερᾰτοτοκήσησθον τερᾰτοτοκησώμεθᾰ τερᾰτοτοκήσησθε τερᾰτοτοκήσωνται
optative τερᾰτοτοκησαίμην τερᾰτοτοκήσαιο τερᾰτοτοκήσαιτο τερᾰτοτοκήσαισθον τερᾰτοτοκησαίσθην τερᾰτοτοκησαίμεθᾰ τερᾰτοτοκήσαισθε τερᾰτοτοκήσαιντο
imperative   τερᾰτοτόκησαι τερᾰτοτοκησᾰ́σθω τερᾰτοτοκήσᾰσθον τερᾰτοτοκησᾰ́σθων   τερᾰτοτοκήσᾰσθε τερᾰτοτοκησᾰ́σθων
passive indicative ἐτερατοτοκήθην ἐτερατοτοκήθης ἐτερατοτοκήθη ἐτερατοτοκήθητον ἐτερατοτοκηθήτην ἐτερατοτοκήθημεν ἐτερατοτοκήθητε ἐτερατοτοκήθησᾰν
subjunctive τερᾰτοτοκηθῶ τερᾰτοτοκηθῇς τερᾰτοτοκηθῇ τερᾰτοτοκηθῆτον τερᾰτοτοκηθῆτον τερᾰτοτοκηθῶμεν τερᾰτοτοκηθῆτε τερᾰτοτοκηθῶσῐ(ν)
optative τερᾰτοτοκηθείην τερᾰτοτοκηθείης τερᾰτοτοκηθείη τερᾰτοτοκηθεῖτον / τερᾰτοτοκηθείητον τερᾰτοτοκηθείτην / τερᾰτοτοκηθειήτην τερᾰτοτοκηθεῖμεν / τερᾰτοτοκηθείημεν τερᾰτοτοκηθεῖτε / τερᾰτοτοκηθείητε τερᾰτοτοκηθεῖεν / τερᾰτοτοκηθείησᾰν
imperative   τερᾰτοτοκήθητῐ τερᾰτοτοκηθήτω τερᾰτοτοκήθητον τερᾰτοτοκηθήτων   τερᾰτοτοκήθητε τερᾰτοτοκηθέντων
active middle passive
infinitive τερᾰτοτοκῆσαι τερᾰτοτοκήσᾰσθαι τερᾰτοτοκηθῆναι
participle m τερᾰτοτοκήσᾱς τερᾰτοτοκησᾰ́μενος τερᾰτοτοκηθείς
f τερᾰτοτοκήσᾱσᾰ τερᾰτοτοκησᾰμένη τερᾰτοτοκηθεῖσᾰ
n τερᾰτοτοκῆσᾰν τερᾰτοτοκησᾰ́μενον τερᾰτοτοκηθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: τετερατοτόκηκᾰ, τετερατοτόκημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative τετερατοτόκηκᾰ τετερατοτόκηκᾰς τετερατοτόκηκε(ν) τετερατοτοκήκᾰτον τετερατοτοκήκᾰτον τετερατοτοκήκᾰμεν τετερατοτοκήκᾰτε τετερατοτοκήκᾱσῐ(ν)
subjunctive τετερατοτοκήκω τετερατοτοκήκῃς τετερατοτοκήκῃ τετερατοτοκήκητον τετερατοτοκήκητον τετερατοτοκήκωμεν τετερατοτοκήκητε τετερατοτοκήκωσῐ(ν)
optative τετερατοτοκήκοιμῐ / τετερατοτοκηκοίην τετερατοτοκήκοις / τετερατοτοκηκοίης τετερατοτοκήκοι / τετερατοτοκηκοίη τετερατοτοκήκοιτον τετερατοτοκηκοίτην τετερατοτοκήκοιμεν τετερατοτοκήκοιτε τετερατοτοκήκοιεν
imperative   τετερατοτόκηκε τετερατοτοκηκέτω τετερατοτοκήκετον τετερατοτοκηκέτων   τετερατοτοκήκετε τετερατοτοκηκόντων
middle/
passive 		indicative τετερατοτόκημαι τετερατοτόκησαι τετερατοτόκηται τετερατοτόκησθον τετερατοτόκησθον τετερατοτοκήμεθᾰ τετερατοτόκησθε τετερατοτόκηνται
subjunctive τετερατοτοκημένος ὦ τετερατοτοκημένος ᾖς τετερατοτοκημένος ᾖ τετερατοτοκημένω ἦτον τετερατοτοκημένω ἦτον τετερατοτοκημένοι ὦμεν τετερατοτοκημένοι ἦτε τετερατοτοκημένοι ὦσῐ(ν)
optative τετερατοτοκημένος εἴην τετερατοτοκημένος εἴης τετερατοτοκημένος εἴη τετερατοτοκημένω εἴητον / εἶτον τετερατοτοκημένω εἰήτην / εἴτην τετερατοτοκημένοι εἴημεν / εἶμεν τετερατοτοκημένοι εἴητε / εἶτε τετερατοτοκημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   τετερατοτόκησο τετερατοτοκήσθω τετερατοτόκησθον τετερατοτοκήσθων   τετερατοτόκησθε τετερατοτοκήσθων
active middle/passive
infinitive τετερατοτοκηκέναι τετερατοτοκῆσθαι
participle m τετερατοτοκηκώς τετερατοτοκημένος
f τετερατοτοκηκυῖᾰ τετερατοτοκημένη
n τετερατοτοκηκός τετερατοτοκημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐτετερατοτοκήκειν / ἐτετερατοτοκήκη, ἐτετερατοτοκήμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐτετερατοτοκήκειν / ἐτετερατοτοκήκη ἐτετερατοτοκήκεις / ἐτετερατοτοκήκης ἐτετερατοτοκήκει(ν) ἐτετερατοτοκήκετον ἐτετερατοτοκηκέτην ἐτετερατοτοκήκεμεν ἐτετερατοτοκήκετε ἐτετερατοτοκήκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐτετερατοτοκήμην ἐτετερατοτόκησο ἐτετερατοτόκητο ἐτετερατοτόκησθον ἐτετερατοτοκήσθην ἐτετερατοτοκήμεθᾰ ἐτετερατοτόκησθε ἐτετερατοτόκηντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.