τελειότητα

Ancient Greek

Pronunciation

 

Noun

τελειότητᾰ • (teleiótētă) f

  1. accusative singular of τελειότης (teleiótēs)

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek τελειότης (teleiótēs), from the accusative singular "τὴν (tḕn) τελειότητα (teleiótēta)",[1] equivalent to τέλειος (téleios, “perfect”) +‎ -ότητα (-ótita, “-ity, -ness, -ion”).

Pronunciation

  • IPA(key): /te.liˈo.ti.ta/
    with article, feminine singular accusative την (tin): IPA(key): /tin‿de.liˈo.ti.ta/
  • Hyphenation: τε‧λει‧ό‧τη‧τα

Noun

τελειότητα • (teleiótita) f (uncountable)

  1. perfection

Declension


Usually in the singular.
Declension of τελειότητα
singular plural
nominative τελειότητα (teleiótita) τελειότητες (teleiótites)
genitive τελειότητας (teleiótitas) τελειοτήτων (teleiotíton)
accusative τελειότητα (teleiótita) τελειότητες (teleiótites)
vocative τελειότητα (teleiótita) τελειότητες (teleiótites)

References

  1. ^ τελειότητα, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.