τέρετρον

Ancient Greek

From Proto-Hellenic *téretron, from Proto-Indo-European *térh₁trom, from the root *terh₁- (“to rub away at; to bore, drill”). By surface analysis, τετραίνω (tetraínō, “to bore”) +‎ -τρον (-tron). Cognate with Old Irish tarathar.

τέρετρον • (téretron) n (genitive τερέτρου); second declension

Second declension of τὸ τέρετρον; τοῦ τερέτρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ τέρετρον tò téretron	τὼ τερέτρω tṑ terétrō	τᾰ̀ τέρετρᾰ tằ téretră
Genitive	τοῦ τερέτρου toû terétrou	τοῖν τερέτροιν toîn terétroin	τῶν τερέτρων tôn terétrōn
Dative	τῷ τερέτρῳ tōî terétrōi	τοῖν τερέτροιν toîn terétroin	τοῖς τερέτροις toîs terétrois
Accusative	τὸ τέρετρον tò téretron	τὼ τερέτρω tṑ terétrō	τᾰ̀ τέρετρᾰ tằ téretră
Vocative	τέρετρον téretron	τερέτρω terétrō	τέρετρᾰ téretră
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.