στύω

Ancient Greek

Etymology

Uncertain.

Beekes suggests that the term could derive from Proto-Indo-European *sth₂-u-. According to Beekes, it may be related to Ancient Greek στύφω (stúphō) and Ancient Greek στύραξ (stúrax).
Pokorny connects the term with words such as Sanskrit स्थूणा (sthūṇā), Middle High German stūende. Based on these possible connections, Pokorny suggests that the term may relate to Proto-Indo-European *steh₂-.
The linguist Tao Pan suggests that the term could relate to Tocharian B stwentär and Tocharian B stwameṃ, which—according to Pan—may derive from Proto-Indo-European *stewH-.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sty̌ː.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsty.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsty.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsty.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsti.o/

Verb

στῡ́ω • (stū́ō)

to make stiff, erect
- 446 BCE – 386 BCE, Aristophanes, Women at the Thesmophoria 157-158:
  ὅταν σατύρους τοίνυν ποιῇς, καλεῖν ἐμέ, ἵνα συμποιῶ σοὔπισθεν ἐστυκὼς ἐγώ
  hótan satúrous toínun poiēîs, kaleîn emé, hína sumpoiô soúpisthen estukṑs egṓ
  (please add an English translation of this quotation)
- 425 BCE, Aristophanes, Lysistrata 865:
  ὡς οὐδεμίαν ἔχω γε τῷ βίῳ χάριν, ἐξ οὗπερ αὕτη ʼξῆλθεν ἐκ τῆς οἰκίας· ἀλλʼ ἄχθομαι μὲν εἰσιών, ἔρημα δὲ εἶναι δοκεῖ μοι πάντα, τοῖς δὲ σιτίοις χάριν οὐδεμίαν οἶδʼ ἐσθίων· ἔστυκα γάρ
  hōs oudemían ékhō ge tōî bíōi khárin, ex hoûper haútē xêlthen ek tês oikías; all ákhthomai mèn eisiṓn, érēma dè eînai dokeî moi pánta, toîs dè sitíois khárin oudemían oîd esthíōn; éstuka gár
  (please add an English translation of this quotation)
- 425 BCE, Aristophanes, Lysistrata 600:
  ἀλλ᾿ ὅστις ἔτι στῦσαι δυνατὸς
  all’ hóstis éti stûsai dunatòs
  (please add an English translation of this quotation)
- 425 BCE, Aristophanes, Lysistrata 995-996:
  ὀρσὰ Λακεδαίμων πᾶἁ καὶ τοὶ σύμμαχοι ἅπαντες ἐστύκαντι· Πελλάνας δὲ δεῖ.
  orsà Lakedaímōn pâha kaì toì súmmakhoi hápantes estúkanti; Pellánas dè deî.
  (please add an English translation of this quotation)
- 125 CE – 200 CE, Lucian, Alexander 11:
  οὕτως ἄρα ὁ Ποδαλείριος μάχλος καὶ γυναικομανὴς τὴν φύσιν, ὡς ἀπὸ Τρίκκης μέχρι Παφλαγονίας στύεσθαι ἐπὶ τὴν Ἀλεξάνδρου μητέρα
  hoútōs ára ho Podaleírios mákhlos kaì gunaikomanḕs tḕn phúsin, hōs apò Tríkkēs mékhri Paphlagonías stúesthai epì tḕn Alexándrou mētéra
  (please add an English translation of this quotation)
- Antiphanes, The Greek Anthology 10.100.5-6:
  χειμὼν τοὐντεῦθεν γήρως βαρύς· οὐδὲ δέκα μνῶν στύσεις· τοιαύτη σ᾿ ἐκδέχετ᾿ ὀρχιπέδη.
  kheimṑn tounteûthen gḗrōs barús; oudè déka mnôn stúseis; toiaútē s’ ekdékhet’ orkhipédē.
  (please add an English translation of this quotation)
- c. 1st-century BCE, Diogenes Cynicus, translated by Rudolf Hercher, Jean François Boissonade, Epistolographoi Hellēnikoi‎^[1] (quotation in Ancient Greek; overall work in Ancient Greek and Latin), A.F. Didot, published 1873, page 249:
  ἐπεὶ δὲ προσεῖδέ με ὃ παλαιστροφύλαξ, προσελθὼν ἐπέπληττεν, κἀγὼ πρὸς αὐτόν « εἰτα σὺ παρεὶς τῷ νόμῳ μάχεσθαι νῦν ἐμοὶ διαφέρῃ; εἰ μὲν ἔθος ἦν τὸ χαταλειφομένους πταρμικχὸν ὀσφραίνεσθαι, οὐχ ἂν ἤσχαλλες, εἴ τις τῶν ἀλειφομένων ἐν τῷ γυ, S m μνασίῳ ἐπτάρνυτο" νυνὶ δὲ Οὐ εἴτις καλοῦ συναναχυλιομένου αὐτόματος ἐστύθη
  epeì dè proseîdé me hò palaistrophúlax, proselthṑn epéplētten, kagṑ pròs autón « eita sù pareìs tōî nómōi mákhesthai nûn emoì diaphérēi? ei mèn éthos ên tò khataleiphoménous ptarmikkhòn osphraínesthai, oukh àn ḗskhalles, eí tis tôn aleiphoménōn en tōî gu, S m mnasíōi eptárnuto" nunì dè Ou eítis kaloû sunanakhulioménou autómatos estúthē
  (please add an English translation of this quotation)

Usage notes

The Laconian third-person plural perfect form ἐστύκαντι (estúkanti) is attested in the works of Aristophanes.

Conjugation

Present: στῡ́ω, στῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στῡ́ω	στῡ́εις	στῡ́ει	στῡ́ετον	στῡ́ετον	στῡ́ομεν	στῡ́ετε	στῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	στῡ́ω	στῡ́ῃς	στῡ́ῃ	στῡ́ητον	στῡ́ητον	στῡ́ωμεν	στῡ́ητε	στῡ́ωσῐ(ν)
	optative	στῡ́οιμῐ	στῡ́οις	στῡ́οι	στῡ́οιτον	στῡοίτην	στῡ́οιμεν	στῡ́οιτε	στῡ́οιεν
	imperative		στῦε	στῡέτω	στῡ́ετον	στῡέτων		στῡ́ετε	στῡόντων
middle/ passive	indicative	στῡ́ομαι	στῡ́ῃ / στῡ́ει	στῡ́εται	στῡ́εσθον	στῡ́εσθον	στῡόμεθᾰ	στῡ́εσθε	στῡ́ονται
	subjunctive	στῡ́ωμαι	στῡ́ῃ	στῡ́ηται	στῡ́ησθον	στῡ́ησθον	στῡώμεθᾰ	στῡ́ησθε	στῡ́ωνται
	optative	στῡοίμην	στῡ́οιο	στῡ́οιτο	στῡ́οισθον	στῡοίσθην	στῡοίμεθᾰ	στῡ́οισθε	στῡ́οιντο
	imperative		στῡ́ου	στῡέσθω	στῡ́εσθον	στῡέσθων		στῡ́εσθε	στῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στῡ́ειν				στῡ́εσθαι
participle	m	στῡ́ων				στῡόμενος
	f	στῡ́ουσᾰ				στῡομένη
	n	στῦον				στῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔστῡον, ἐστῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστῡον	ἔστῡες	ἔστῡε(ν)	ἐστῡ́ετον	ἐστῡέτην	ἐστῡ́ομεν	ἐστῡ́ετε	ἔστῡον
middle/ passive	indicative	ἐστῡόμην	ἐστῡ́ου	ἐστῡ́ετο	ἐστῡ́εσθον	ἐστῡέσθην	ἐστῡόμεθᾰ	ἐστῡ́εσθε	ἐστῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: στύσω, στύσομαι, στυθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στύσω	στύσεις	στύσει	στύσετον	στύσετον	στύσομεν	στύσετε	στύσουσῐ(ν)
active	optative	στύσοιμῐ	στύσοις	στύσοι	στύσοιτον	στυσοίτην	στύσοιμεν	στύσοιτε	στύσοιεν
middle	indicative	στύσομαι	στύσῃ / στύσει	στύσεται	στύσεσθον	στύσεσθον	στυσόμεθᾰ	στύσεσθε	στύσονται
middle	optative	στυσοίμην	στύσοιο	στύσοιτο	στύσοισθον	στυσοίσθην	στυσοίμεθᾰ	στύσοισθε	στύσοιντο
passive	indicative	στυθήσομαι	στυθήσῃ	στυθήσεται	στυθήσεσθον	στυθήσεσθον	στυθησόμεθᾰ	στυθήσεσθε	στυθήσονται
passive	optative	στυθησοίμην	στυθήσοιο	στυθήσοιτο	στυθήσοισθον	στυθησοίσθην	στυθησοίμεθᾰ	στυθήσοισθε	στυθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		στύσειν			στύσεσθαι		στυθήσεσθαι
participle	m	στύσων			στυσόμενος		στυθησόμενος
	f	στύσουσᾰ			στυσομένη		στυθησομένη
	n	στῦσον			στυσόμενον		στυθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔστυσᾰ, ἐστυσᾰ́μην, ἐστύθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστυσᾰ	ἔστυσᾰς	ἔστυσε(ν)	ἐστύσᾰτον	ἐστυσᾰ́την	ἐστύσᾰμεν	ἐστύσᾰτε	ἔστυσᾰν
	subjunctive	στύσω	στύσῃς	στύσῃ	στύσητον	στύσητον	στύσωμεν	στύσητε	στύσωσῐ(ν)
	optative	στύσαιμῐ	στύσειᾰς / στύσαις	στύσειε(ν) / στύσαι	στύσαιτον	στυσαίτην	στύσαιμεν	στύσαιτε	στύσειᾰν / στύσαιεν
	imperative		στῦσον	στυσᾰ́τω	στύσᾰτον	στυσᾰ́των		στύσᾰτε	στυσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστυσᾰ́μην	ἐστύσω	ἐστύσᾰτο	ἐστύσᾰσθον	ἐστυσᾰ́σθην	ἐστυσᾰ́μεθᾰ	ἐστύσᾰσθε	ἐστύσᾰντο
	subjunctive	στύσωμαι	στύσῃ	στύσηται	στύσησθον	στύσησθον	στυσώμεθᾰ	στύσησθε	στύσωνται
	optative	στυσαίμην	στύσαιο	στύσαιτο	στύσαισθον	στυσαίσθην	στυσαίμεθᾰ	στύσαισθε	στύσαιντο
	imperative		στῦσαι	στυσᾰ́σθω	στύσᾰσθον	στυσᾰ́σθων		στύσᾰσθε	στυσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐστύθην	ἐστύθης	ἐστύθη	ἐστύθητον	ἐστυθήτην	ἐστύθημεν	ἐστύθητε	ἐστύθησᾰν
	subjunctive	στυθῶ	στυθῇς	στυθῇ	στυθῆτον	στυθῆτον	στυθῶμεν	στυθῆτε	στυθῶσῐ(ν)
	optative	στυθείην	στυθείης	στυθείη	στυθεῖτον / στυθείητον	στυθείτην / στυθειήτην	στυθεῖμεν / στυθείημεν	στυθεῖτε / στυθείητε	στυθεῖεν / στυθείησᾰν
	imperative		στύθητῐ	στυθήτω	στύθητον	στυθήτων		στύθητε	στυθέντων
		active			middle		passive
infinitive		στῦσαι			στύσᾰσθαι		στυθῆναι
participle	m	στύσᾱς			στυσᾰ́μενος		στυθείς
	f	στύσᾱσᾰ			στυσᾰμένη		στυθεῖσᾰ
	n	στῦσᾰν			στυσᾰ́μενον		στυθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἔστῡκᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔστῡκᾰ	ἔστῡκᾰς	ἔστῡκε(ν)	ἐστῡ́κᾰτον	ἐστῡ́κᾰτον	ἐστῡ́κᾰμεν	ἐστῡ́κᾰτε	ἐστῡ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐστῡ́κω	ἐστῡ́κῃς	ἐστῡ́κῃ	ἐστῡ́κητον	ἐστῡ́κητον	ἐστῡ́κωμεν	ἐστῡ́κητε	ἐστῡ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐστῡ́κοιμῐ / ἐστῡκοίην	ἐστῡ́κοις / ἐστῡκοίης	ἐστῡ́κοι / ἐστῡκοίη	ἐστῡ́κοιτον	ἐστῡκοίτην	ἐστῡ́κοιμεν	ἐστῡ́κοιτε	ἐστῡ́κοιεν
	imperative		ἔστῡκε	ἐστῡκέτω	ἐστῡ́κετον	ἐστῡκέτων		ἐστῡ́κετε	ἐστῡκόντων
		active
infinitive		ἐστῡκέναι
participle	m	ἐστῡκώς
	f	ἐστῡκυῖᾰ
	n	ἐστῡκός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

στῦμα (stûma)
στυτικός (stutikós)

Related terms

σταυρός (staurós)
στοά (stoá)
στῦλος (stûlos)

References

“στύω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
στύω in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Beekes, Robert S. P. (2010), Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 1419
Pokorny, Julius (1959), Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 3, Bern, München: Francke Verlag, page 1008
Tao Pan (18 September 2019), “TB pitke ‘fat, grease, oil’ and PIE *peih̯1- ‘to be fat, be bursting with’”, in Indogermanische Forschungen‎^[2], volume 124, number 1, →DOI, →ISSN, page 276
στύω, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011