παραβαίνω

Ancient Greek

Etymology

From παρα- (para-, “down”) +‎ βαίνω (baínō, “to go”).

Pronunciation

 

Verb

πᾰρᾰβαίνω • (părăbaínō)

  1. to stand beside
  2. to overstep, transgress
  3. to pass over, omit, escape
  4. to come forward

Conjugation

   Present: πᾰρᾰβαίνω, πᾰρᾰβαίνομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πᾰρᾰβαίνω πᾰρᾰβαίνεις πᾰρᾰβαίνει πᾰρᾰβαίνετον πᾰρᾰβαίνετον πᾰρᾰβαίνομεν πᾰρᾰβαίνετε πᾰρᾰβαίνουσῐ(ν)
subjunctive πᾰρᾰβαίνω πᾰρᾰβαίνῃς πᾰρᾰβαίνῃ πᾰρᾰβαίνητον πᾰρᾰβαίνητον πᾰρᾰβαίνωμεν πᾰρᾰβαίνητε πᾰρᾰβαίνωσῐ(ν)
optative πᾰρᾰβαίνοιμῐ πᾰρᾰβαίνοις πᾰρᾰβαίνοι πᾰρᾰβαίνοιτον πᾰρᾰβαινοίτην πᾰρᾰβαίνοιμεν πᾰρᾰβαίνοιτε πᾰρᾰβαίνοιεν
imperative   πᾰρᾰ́βαινε πᾰρᾰβαινέτω πᾰρᾰβαίνετον πᾰρᾰβαινέτων   πᾰρᾰβαίνετε πᾰρᾰβαινόντων
middle/
passive 		indicative πᾰρᾰβαίνομαι πᾰρᾰβαίνῃ / πᾰρᾰβαίνει πᾰρᾰβαίνεται πᾰρᾰβαίνεσθον πᾰρᾰβαίνεσθον πᾰρᾰβαινόμεθᾰ πᾰρᾰβαίνεσθε πᾰρᾰβαίνονται
subjunctive πᾰρᾰβαίνωμαι πᾰρᾰβαίνῃ πᾰρᾰβαίνηται πᾰρᾰβαίνησθον πᾰρᾰβαίνησθον πᾰρᾰβαινώμεθᾰ πᾰρᾰβαίνησθε πᾰρᾰβαίνωνται
optative πᾰρᾰβαινοίμην πᾰρᾰβαίνοιο πᾰρᾰβαίνοιτο πᾰρᾰβαίνοισθον πᾰρᾰβαινοίσθην πᾰρᾰβαινοίμεθᾰ πᾰρᾰβαίνοισθε πᾰρᾰβαίνοιντο
imperative   πᾰρᾰβαίνου πᾰρᾰβαινέσθω πᾰρᾰβαίνεσθον πᾰρᾰβαινέσθων   πᾰρᾰβαίνεσθε πᾰρᾰβαινέσθων
active middle/passive
infinitive πᾰρᾰβαίνειν πᾰρᾰβαίνεσθαι
participle m πᾰρᾰβαίνων πᾰρᾰβαινόμενος
f πᾰρᾰβαίνουσᾰ πᾰρᾰβαινομένη
n πᾰρᾰβαῖνον πᾰρᾰβαινόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: πᾰρέβαινον, πᾰρεβαινόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πᾰρέβαινον πᾰρέβαινες πᾰρέβαινε(ν) πᾰρεβαίνετον πᾰρεβαινέτην πᾰρεβαίνομεν πᾰρεβαίνετε πᾰρέβαινον
middle/
passive 		indicative πᾰρεβαινόμην πᾰρεβαίνου πᾰρεβαίνετο πᾰρεβαίνεσθον πᾰρεβαινέσθην πᾰρεβαινόμεθᾰ πᾰρεβαίνεσθε πᾰρεβαίνοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: πᾰρᾰβήσομαι, πᾰρᾰβηθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πᾰρᾰβήσομαι πᾰρᾰβήσῃ / πᾰρᾰβήσει πᾰρᾰβήσεται πᾰρᾰβήσεσθον πᾰρᾰβήσεσθον πᾰρᾰβησόμεθᾰ πᾰρᾰβήσεσθε πᾰρᾰβήσονται
optative πᾰρᾰβησοίμην πᾰρᾰβήσοιο πᾰρᾰβήσοιτο πᾰρᾰβήσοισθον πᾰρᾰβησοίσθην πᾰρᾰβησοίμεθᾰ πᾰρᾰβήσοισθε πᾰρᾰβήσοιντο
passive indicative πᾰρᾰβηθήσομαι πᾰρᾰβηθήσῃ πᾰρᾰβηθήσεται πᾰρᾰβηθήσεσθον πᾰρᾰβηθήσεσθον πᾰρᾰβηθησόμεθᾰ πᾰρᾰβηθήσεσθε πᾰρᾰβηθήσονται
optative πᾰρᾰβηθησοίμην πᾰρᾰβηθήσοιο πᾰρᾰβηθήσοιτο πᾰρᾰβηθήσοισθον πᾰρᾰβηθησοίσθην πᾰρᾰβηθησοίμεθᾰ πᾰρᾰβηθήσοισθε πᾰρᾰβηθήσοιντο
middle passive
infinitive πᾰρᾰβήσεσθαι πᾰρᾰβηθήσεσθαι
participle m πᾰρᾰβησόμενος πᾰρᾰβηθησόμενος
f πᾰρᾰβησομένη πᾰρᾰβηθησομένη
n πᾰρᾰβησόμενον πᾰρᾰβηθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: πᾰρέβην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πᾰρέβην πᾰρέβης πᾰρέβη πᾰρέβητον πᾰρεβήτην πᾰρέβημεν πᾰρέβητε πᾰρέβησᾰν/πᾰρέβαν
subjunctive πᾰρᾰβῶ πᾰρᾰβῇς πᾰρᾰβῇ πᾰρᾰβῆτον πᾰρᾰβῆτον πᾰρᾰβῶμεν/πᾰρᾰβήομεν πᾰρᾰβῆτε πᾰρᾰβῶσῐ(ν)
optative πᾰρᾰβαίην πᾰρᾰβαίης πᾰρᾰβαίη/πᾰράβοι πᾰρᾰβαῖτον / πᾰρᾰβαίητον πᾰρᾰβαίτην / πᾰρᾰβαιήτην πᾰρᾰβαῖμεν / πᾰρᾰβαίημεν πᾰρᾰβαῖτε / πᾰρᾰβαίητε πᾰρᾰβαῖεν / πᾰρᾰβαίησᾰν
imperative   πᾰρᾰ́βηθῐ πᾰρᾰβήτω πᾰρᾰ́βητον πᾰρᾰβήτων   πᾰρᾰ́βητε πᾰρᾰβᾰ́ντων
active
infinitive πᾰρᾰβῆναι/πᾰρᾰβήμεναι
participle m πᾰρᾰβᾱ́ς
f πᾰρᾰβᾶσᾰ
n πᾰρᾰβᾰ́ν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: πᾰρεβησᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
middle indicative πᾰρεβησᾰ́μην πᾰρεβήσω πᾰρεβήσᾰτο πᾰρεβήσᾰσθον πᾰρεβησᾰ́σθην πᾰρεβησᾰ́μεθᾰ πᾰρεβήσᾰσθε πᾰρεβήσᾰντο
subjunctive πᾰρᾰβήσωμαι πᾰρᾰβήσῃ πᾰρᾰβήσηται πᾰρᾰβήσησθον πᾰρᾰβήσησθον πᾰρᾰβησώμεθᾰ πᾰρᾰβήσησθε πᾰρᾰβήσωνται
optative πᾰρᾰβησαίμην πᾰρᾰβήσαιο πᾰρᾰβήσαιτο πᾰρᾰβήσαισθον πᾰρᾰβησαίσθην πᾰρᾰβησαίμεθᾰ πᾰρᾰβήσαισθε πᾰρᾰβήσαιντο
imperative   πᾰρᾰ́βησαι πᾰρᾰβησᾰ́σθω πᾰρᾰβήσᾰσθον πᾰρᾰβησᾰ́σθων   πᾰρᾰβήσᾰσθε πᾰρᾰβησᾰ́σθων
middle
infinitive πᾰρᾰβήσᾰσθαι
participle m πᾰρᾰβησᾰ́μενος
f πᾰρᾰβησᾰμένη
n πᾰρᾰβησᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: πᾰρᾰβέβηκᾰ, πᾰρᾰβέβημαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative πᾰρᾰβέβηκᾰ πᾰρᾰβέβηκᾰς πᾰρᾰβέβηκε(ν) πᾰρᾰβεβήκᾰτον πᾰρᾰβεβήκᾰτον πᾰρᾰβεβήκᾰμεν πᾰρᾰβεβήκᾰτε πᾰρᾰβεβήκᾱσῐ(ν)
subjunctive πᾰρᾰβεβήκω πᾰρᾰβεβήκῃς πᾰρᾰβεβήκῃ πᾰρᾰβεβήκητον πᾰρᾰβεβήκητον πᾰρᾰβεβήκωμεν πᾰρᾰβεβήκητε πᾰρᾰβεβήκωσῐ(ν)
optative πᾰρᾰβεβήκοιμῐ / πᾰρᾰβεβηκοίην πᾰρᾰβεβήκοις / πᾰρᾰβεβηκοίης πᾰρᾰβεβήκοι / πᾰρᾰβεβηκοίη πᾰρᾰβεβήκοιτον πᾰρᾰβεβηκοίτην πᾰρᾰβεβήκοιμεν πᾰρᾰβεβήκοιτε πᾰρᾰβεβήκοιεν
imperative   πᾰρᾰβέβηκε πᾰρᾰβεβηκέτω πᾰρᾰβεβήκετον πᾰρᾰβεβηκέτων   πᾰρᾰβεβήκετε πᾰρᾰβεβηκόντων
middle/
passive 		indicative πᾰρᾰβέβημαι πᾰρᾰβέβησαι πᾰρᾰβέβηται πᾰρᾰβέβησθον πᾰρᾰβέβησθον πᾰρᾰβεβήμεθᾰ πᾰρᾰβέβησθε πᾰρᾰβέβηνται
subjunctive πᾰρᾰβεβημένος ὦ πᾰρᾰβεβημένος ᾖς πᾰρᾰβεβημένος ᾖ πᾰρᾰβεβημένω ἦτον πᾰρᾰβεβημένω ἦτον πᾰρᾰβεβημένοι ὦμεν πᾰρᾰβεβημένοι ἦτε πᾰρᾰβεβημένοι ὦσῐ(ν)
optative πᾰρᾰβεβημένος εἴην πᾰρᾰβεβημένος εἴης πᾰρᾰβεβημένος εἴη πᾰρᾰβεβημένω εἴητον / εἶτον πᾰρᾰβεβημένω εἰήτην / εἴτην πᾰρᾰβεβημένοι εἴημεν / εἶμεν πᾰρᾰβεβημένοι εἴητε / εἶτε πᾰρᾰβεβημένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   πᾰρᾰβέβησο πᾰρᾰβεβήσθω πᾰρᾰβέβησθον πᾰρᾰβεβήσθων   πᾰρᾰβέβησθε πᾰρᾰβεβήσθων
active middle/passive
infinitive πᾰρᾰβεβηκέναι πᾰρᾰβεβῆσθαι
participle m πᾰρᾰβεβηκώς πᾰρᾰβεβημένος
f πᾰρᾰβεβηκυῖᾰ πᾰρᾰβεβημένη
n πᾰρᾰβεβηκός πᾰρᾰβεβημένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Quotations

  • 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 15:3:
    ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς, Διατί καὶ ὑμεῖς παραβαίνετε τὴν ἐντολὴν τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν παράδοσιν ὑμῶν;
    ho dè apokritheìs eîpen autoîs, Diatí kaì humeîs parabaínete tḕn entolḕn toû Theoû dià tḕn parádosin humôn?
    • Translation by KJV
      But he answered and said unto them, Why do ye also transgress the commandment of God by your tradition?

Derived terms

Descendants

  • →⇒ English: parabanic
  • →⇒ Italian: parabanico

Further reading

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.