μόρρινος

Ancient Greek

Etymology

From μόρρῐᾰ (mórrhĭă, “kind of material, perhaps agate”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mór̥.r̥i.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmor.ri.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmor.ri.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmor.ri.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmo.ri.nos/

Adjective

μόρρῐνος • (mórrhĭnos) m (feminine μορρῐ́νη, neuter μόρρῐνον); first/second declension

made of μόρρῐᾰ (mórrhĭă)

Inflection

First and second declension of μόρρῐνος; μορρῐ́νη; μόρρῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μόρρῐνος mórrĭnos	μορρῐ́νη morrĭ́nē	μόρρῐνον mórrĭnon	μορρῐ́νω morrĭ́nō	μορρῐ́νᾱ morrĭ́nā	μορρῐ́νω morrĭ́nō	μόρρῐνοι mórrĭnoi	μόρρῐναι mórrĭnai	μόρρῐνᾰ mórrĭnă
Genitive	μορρῐ́νου morrĭ́nou	μορρῐ́νης morrĭ́nēs	μορρῐ́νου morrĭ́nou	μορρῐ́νοιν morrĭ́noin	μορρῐ́ναιν morrĭ́nain	μορρῐ́νοιν morrĭ́noin	μορρῐ́νων morrĭ́nōn	μορρῐ́νων morrĭ́nōn	μορρῐ́νων morrĭ́nōn
Dative	μορρῐ́νῳ morrĭ́nōi	μορρῐ́νῃ morrĭ́nēi	μορρῐ́νῳ morrĭ́nōi	μορρῐ́νοιν morrĭ́noin	μορρῐ́ναιν morrĭ́nain	μορρῐ́νοιν morrĭ́noin	μορρῐ́νοις morrĭ́nois	μορρῐ́ναις morrĭ́nais	μορρῐ́νοις morrĭ́nois
Accusative	μόρρῐνον mórrĭnon	μορρῐ́νην morrĭ́nēn	μόρρῐνον mórrĭnon	μορρῐ́νω morrĭ́nō	μορρῐ́νᾱ morrĭ́nā	μορρῐ́νω morrĭ́nō	μορρῐ́νους morrĭ́nous	μορρῐ́νᾱς morrĭ́nās	μόρρῐνᾰ mórrĭnă
Vocative	μόρρῐνε mórrĭne	μορρῐ́νη morrĭ́nē	μόρρῐνον mórrĭnon	μορρῐ́νω morrĭ́nō	μορρῐ́νᾱ morrĭ́nā	μορρῐ́νω morrĭ́nō	μόρρῐνοι mórrĭnoi	μόρρῐναι mórrĭnai	μόρρῐνᾰ mórrĭnă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μορρῐ́νως morrĭ́nōs			μορρῐνώτερος morrĭnṓteros			μορρῐνώτᾰτος morrĭnṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

→ Latin: murrinus