μουνογενής

Ancient Greek

Etymology

μοῦνος (moûnos, “only”) +‎ γένος (génos, “offspring”)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /muː.no.ɡe.nɛ̌ːs/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mu.no.ɡeˈne̝s/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /mu.no.ʝeˈnis/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mu.no.ʝeˈnis/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /mu.no.ʝeˈnis/

Adjective

μουνογενής • (mounogenḗs) m or f (neuter μουνογενές); third declension

alternative form of μονογενής (monogenḗs)
- 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Works and Days 376
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.221
- 750 BCE – 650 BCE, Hesiod, Theogony 426

Declension

Third declension of μουνογενής; μουνογενές (uncontracted, Epic)

Number	Singular		Dual		Plural
Case/Gender	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter	Masculine / Feminine	Neuter
Nominative	μουνογενής mounogenḗs	μουνογενές mounogenés	μουνογενέε / μουνογενεῖ mounogenée / mounogeneî	μουνογενέε / μουνογενεῖ mounogenée / mounogeneî	μουνογενέες / μουνογενεῖς mounogenées / mounogeneîs	μουνογενέᾰ mounogenéă
Genitive	μουνογενέος / μουνογενεῦς mounogenéos / mounogeneûs	μουνογενέος / μουνογενεῦς mounogenéos / mounogeneûs	μουνογενεοῖν / μουνογενεοῖῐν mounogeneoî(ĭ)n	μουνογενεοῖν / μουνογενεοῖῐν mounogeneoî(ĭ)n	μουνογενέων mounogenéōn	μουνογενέων mounogenéōn
Dative	μουνογενέῐ̈ / μουνογενεῖ mounogenéĭ̈ / mounogeneî	μουνογενέῐ̈ / μουνογενεῖ mounogenéĭ̈ / mounogeneî	μουνογενεοῖν / μουνογενεοῖῐν mounogeneoî(ĭ)n	μουνογενεοῖν / μουνογενεοῖῐν mounogeneoî(ĭ)n	μουνογενέσῐ / μουνογενέσῐν / μουνογενέσσῐ / μουνογενέσσῐν mounogenésĭ(n) / mounogenéssĭ(n)	μουνογενέσῐ / μουνογενέσῐν / μουνογενέσσῐ / μουνογενέσσῐν mounogenésĭ(n) / mounogenéssĭ(n)
Accusative	μουνογενέᾰ mounogenéă	μουνογενές mounogenés	μουνογενέε / μουνογενεῖ mounogenée / mounogeneî	μουνογενέε / μουνογενεῖ mounogenée / mounogeneî	μουνογενέᾰς mounogenéăs	μουνογενέᾰ mounogenéă
Vocative	μουνογενές mounogenés	μουνογενές mounogenés	μουνογενέε / μουνογενεῖ mounogenée / mounogeneî	μουνογενέε / μουνογενεῖ mounogenée / mounogeneî	μουνογενέες / μουνογενεῖς mounogenées / mounogeneîs	μουνογενέᾰ mounogenéă
Derived forms	Adverb		Comparative		Superlative
Derived forms	μουνογενέως mounogenéōs		μουνογενέστερος mounogenésteros		μουνογενέστᾰτος mounogenéstătos
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

References

“μονογενής”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
μουνογενής in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette