μναστεύω

Ancient Greek

Pronunciation

 

Verb

μνᾱστεύω • (mnāsteúō)

  1. Doric form of μνηστεύω (mnēsteúō)
    • 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Idylls 22.154-155:
      ἀριστήεσσιν ἔοικε μναστεύειν ἀλόχους, αἷς νυμφίον ἤδη ἑτοῖμοι
      aristḗessin éoike mnasteúein alókhous, haîs numphíon ḗdē hetoîmoi
      (please add an English translation of this quotation)
    • 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Idylls 18.5-6:
      ἁνίκα Τυνδαρίδα κατεκλᾴξατο τὰν ἀγαπατάν μναστεύσας Ἑλέναν ὁ νεώτερος Ἀτρέος υἱῶν.
      haníka Tundarída kateklāíxato tàn agapatán mnasteúsas Helénan ho neṓteros Atréos huiôn.
      (please add an English translation of this quotation)
    • 413 BCE, Euripides, Iphigenia in Tauris 205-209:
      καὶ νυκτὸς κείνας· ἐξ ἀρχᾶς λόχιαι στερρὰν παιδείαν Μοῖραι ξυντείνουσιν θεαί, τᾷ μναστευθείσᾳ ʼξ Ἑλλάνων, ἃν πρωτόγονον θάλος ἐν θαλάμοις
      kaì nuktòs keínas; ex arkhâs lókhiai sterrhàn paideían Moîrai xunteínousin theaí, tāî mnasteutheísāi x Hellánōn, hàn prōtógonon thálos en thalámois
      (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

   Present: μνᾱστεύω, μνᾱστεύομαι (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μνᾱστεύω μνᾱστεύεις μνᾱστεύει μνᾱστεύετον μνᾱστεύετον μνᾱστεύομεν μνᾱστεύετε μνᾱστεύουσῐ(ν)
subjunctive μνᾱστεύω μνᾱστεύῃς μνᾱστεύῃ μνᾱστεύητον μνᾱστεύητον μνᾱστεύωμεν μνᾱστεύητε μνᾱστεύωσῐ(ν)
optative μνᾱστεύοιμῐ μνᾱστεύοις μνᾱστεύοι μνᾱστεύοιτον μνᾱστευοίτην μνᾱστεύοιμεν μνᾱστεύοιτε μνᾱστεύοιεν
imperative   μνᾱ́στευε μνᾱστευέτω μνᾱστεύετον μνᾱστευέτων   μνᾱστεύετε μνᾱστευόντων
middle/
passive 		indicative μνᾱστεύομαι μνᾱστεύεαι μνᾱστεύεται μνᾱστεύεσθον μνᾱστεύεσθον μνᾱστευόμεθᾰ μνᾱστεύεσθε μνᾱστεύονται
subjunctive μνᾱστεύωμαι μνᾱστεύηαι μνᾱστεύηται μνᾱστεύησθον μνᾱστεύησθον μνᾱστευώμεθᾰ μνᾱστεύησθε μνᾱστεύωνται
optative μνᾱστευοίμην μνᾱστεύοιο μνᾱστεύοιτο μνᾱστεύοισθον μνᾱστευοίσθην μνᾱστευοίμεθᾰ μνᾱστεύοισθε μνᾱστεύοιντο
imperative   μνᾱστεύεο μνᾱστευέσθω μνᾱστεύεσθον μνᾱστευέσθων   μνᾱστεύεσθε μνᾱστευέσθων
active middle/passive
infinitive μνᾱστεύειν μνᾱστεύεσθαι
participle m μνᾱστεύων μνᾱστευόμενος
f μνᾱστεύουσᾰ μνᾱστευομένη
n μνᾱστεῦον μνᾱστευόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμνᾱ́στευον, ἐμνᾱστευόμην (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμνᾱ́στευον ἐμνᾱ́στευες ἐμνᾱ́στευε(ν) ἐμνᾱστεύετον ἐμνᾱστευέτην ἐμνᾱστεύομεν ἐμνᾱστεύετε ἐμνᾱ́στευον
middle/
passive 		indicative ἐμνᾱστευόμην ἐμνᾱστεύου ἐμνᾱστεύετο ἐμνᾱστεύεσθον ἐμνᾱστευέσθην ἐμνᾱστευόμεθᾰ ἐμνᾱστεύεσθε ἐμνᾱστεύοντο
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμνᾱ́στευσᾰ, ἐμνᾱστευσᾰ́μην, ἐμνᾱστεύθην (Doric)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμνᾱ́στευσᾰ ἐμνᾱ́στευσᾰς ἐμνᾱ́στευσε(ν) ἐμνᾱστεύσᾰτον ἐμνᾱστευσᾰ́την ἐμνᾱστεύσᾰμεν ἐμνᾱστεύσᾰτε ἐμνᾱ́στευσᾰν
subjunctive μνᾱστεύσω μνᾱστεύσῃς μνᾱστεύσῃ μνᾱστεύσητον μνᾱστεύσητον μνᾱστεύσωμεν μνᾱστεύσητε μνᾱστεύσωσῐ(ν)
optative μνᾱστεύσαιμῐ μνᾱστεύσειᾰς / μνᾱστεύσαις μνᾱστεύσειε(ν) / μνᾱστεύσαι μνᾱστευσεῖτον μνᾱστευσείτην μνᾱστευσεῖμεν μνᾱστευσεῖτε μνᾱστευσεῖεν
imperative   μνᾱ́στευσον μνᾱστευσᾰ́τω μνᾱστεύσᾰτον μνᾱστευσᾰ́των   μνᾱστεύσᾰτε μνᾱστευσᾰ́ντων
middle indicative ἐμνᾱστευσᾰ́μην ἐμνᾱστεύσω ἐμνᾱστεύσᾰτο ἐμνᾱστεύσᾰσθον ἐμνᾱστευσᾰ́σθην ἐμνᾱστευσᾰ́μεθᾰ ἐμνᾱστεύσᾰσθε ἐμνᾱστεύσᾰντο
subjunctive μνᾱστεύσωμαι μνᾱστεύσηαι μνᾱστεύσηται μνᾱστεύσησθον μνᾱστεύσησθον μνᾱστευσώμεθᾰ μνᾱστεύσησθε μνᾱστεύσωνται
optative μνᾱστευσαίμην μνᾱστεύσαιο μνᾱστεύσαιτο μνᾱστεύσαισθον μνᾱστευσαίσθην μνᾱστευσαίμεθᾰ μνᾱστεύσαισθε μνᾱστεύσαιντο
imperative   μνᾱ́στευσαι μνᾱστευσᾰ́σθω μνᾱστεύσᾰσθον μνᾱστευσᾰ́σθων   μνᾱστεύσᾰσθε μνᾱστευσᾰ́σθων
passive indicative ἐμνᾱστεύθην ἐμνᾱστεύθης ἐμνᾱστεύθη ἐμνᾱστεύθητον ἐμνᾱστευθήτην ἐμνᾱστεύθημεν ἐμνᾱστεύθητε ἐμνᾱστεύθησᾰν
subjunctive μνᾱστευθῶ μνᾱστευθῇς μνᾱστευθῇ μνᾱστευθῆτον μνᾱστευθῆτον μνᾱστευθῶμεν μνᾱστευθῆτε μνᾱστευθῶσῐ(ν)
optative μνᾱστευθείην μνᾱστευθείης μνᾱστευθείη μνᾱστευθεῖτον / μνᾱστευθείητον μνᾱστευθείτην / μνᾱστευθειήτην μνᾱστευθεῖμεν / μνᾱστευθείημεν μνᾱστευθεῖτε / μνᾱστευθείητε μνᾱστευθεῖεν / μνᾱστευθείησᾰν
imperative   μνᾱστεύθητῐ μνᾱστευθήτω μνᾱστεύθητον μνᾱστευθήτων   μνᾱστεύθητε μνᾱστευθέντων
active middle passive
infinitive μνᾱστεῦσαι μνᾱστεύσᾰσθαι μνᾱστευθῆναι
participle m μνᾱστεύσᾱς μνᾱστευσᾰ́μενος μνᾱστευθείς
f μνᾱστεύσᾱσᾰ μνᾱστευσᾰμένη μνᾱστευθεῖσᾰ
n μνᾱστεῦσᾰν μνᾱστευσᾰ́μενον μνᾱστευθέν
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.