μεστόω

Ancient Greek

Etymology

From μεστός (mestós, “full”) +‎ -όω (-óō).

Pronunciation

 

Verb

μεστόω • (mestóō)

  1. to fill

Conjugation

   Present: μεστῶ, μεστοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μεστῶ μεστοῖς μεστοῖ μεστοῦτον μεστοῦτον μεστοῦμεν μεστοῦτε μεστοῦσῐ(ν)
subjunctive μεστῶ μεστοῖς μεστοῖ μεστῶτον μεστῶτον μεστῶμεν μεστῶτε μεστῶσῐ(ν)
optative μεστοίην / μεστοῖμῐ μεστοίης / μεστοῖς μεστοίη / μεστοῖ μεστοῖτον / μεστοίητον μεστοίτην / μεστοιήτην μεστοῖμεν / μεστοίημεν μεστοῖτε / μεστοίητε μεστοῖεν / μεστοίησᾰν
imperative   μέστου μεστούτω μεστοῦτον μεστούτων   μεστοῦτε μεστούντων
middle/
passive 		indicative μεστοῦμαι μεστοῖ μεστοῦται μεστοῦσθον μεστοῦσθον μεστούμεθᾰ μεστοῦσθε μεστοῦνται
subjunctive μεστῶμαι μεστοῖ μεστῶται μεστῶσθον μεστῶσθον μεστώμεθᾰ μεστῶσθε μεστῶνται
optative μεστοίμην μεστοῖο μεστοῖτο μεστοῖσθον μεστοίσθην μεστοίμεθᾰ μεστοῖσθε μεστοῖντο
imperative   μεστοῦ μεστούσθω μεστοῦσθον μεστούσθων   μεστοῦσθε μεστούσθων
active middle/passive
infinitive μεστοῦν μεστοῦσθαι
participle m μεστῶν μεστούμενος
f μεστοῦσᾰ μεστουμένη
n μεστοῦν μεστούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: ἐμέστουν, ἐμεστούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμέστουν ἐμέστους ἐμέστου ἐμεστοῦτον ἐμεστούτην ἐμεστοῦμεν ἐμεστοῦτε ἐμέστουν
middle/
passive 		indicative ἐμεστούμην ἐμεστοῦ ἐμεστοῦτο ἐμεστοῦσθον ἐμεστούσθην ἐμεστούμεθᾰ ἐμεστοῦσθε ἐμεστοῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: μεστώσω, μεστώσομαι, μεστωθήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μεστώσω μεστώσεις μεστώσει μεστώσετον μεστώσετον μεστώσομεν μεστώσετε μεστώσουσῐ(ν)
optative μεστώσοιμῐ μεστώσοις μεστώσοι μεστώσοιτον μεστωσοίτην μεστώσοιμεν μεστώσοιτε μεστώσοιεν
middle indicative μεστώσομαι μεστώσῃ / μεστώσει μεστώσεται μεστώσεσθον μεστώσεσθον μεστωσόμεθᾰ μεστώσεσθε μεστώσονται
optative μεστωσοίμην μεστώσοιο μεστώσοιτο μεστώσοισθον μεστωσοίσθην μεστωσοίμεθᾰ μεστώσοισθε μεστώσοιντο
passive indicative μεστωθήσομαι μεστωθήσῃ μεστωθήσεται μεστωθήσεσθον μεστωθήσεσθον μεστωθησόμεθᾰ μεστωθήσεσθε μεστωθήσονται
optative μεστωθησοίμην μεστωθήσοιο μεστωθήσοιτο μεστωθήσοισθον μεστωθησοίσθην μεστωθησοίμεθᾰ μεστωθήσοισθε μεστωθήσοιντο
active middle passive
infinitive μεστώσειν μεστώσεσθαι μεστωθήσεσθαι
participle m μεστώσων μεστωσόμενος μεστωθησόμενος
f μεστώσουσᾰ μεστωσομένη μεστωθησομένη
n μεστῶσον μεστωσόμενον μεστωθησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: ἐμέστωσᾰ, ἐμεστωσᾰ́μην, ἐμεστώθην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμέστωσᾰ ἐμέστωσᾰς ἐμέστωσε(ν) ἐμεστώσᾰτον ἐμεστωσᾰ́την ἐμεστώσᾰμεν ἐμεστώσᾰτε ἐμέστωσᾰν
subjunctive μεστώσω μεστώσῃς μεστώσῃ μεστώσητον μεστώσητον μεστώσωμεν μεστώσητε μεστώσωσῐ(ν)
optative μεστώσαιμῐ μεστώσειᾰς / μεστώσαις μεστώσειε(ν) / μεστώσαι μεστώσαιτον μεστωσαίτην μεστώσαιμεν μεστώσαιτε μεστώσειᾰν / μεστώσαιεν
imperative   μέστωσον μεστωσᾰ́τω μεστώσᾰτον μεστωσᾰ́των   μεστώσᾰτε μεστωσᾰ́ντων
middle indicative ἐμεστωσᾰ́μην ἐμεστώσω ἐμεστώσᾰτο ἐμεστώσᾰσθον ἐμεστωσᾰ́σθην ἐμεστωσᾰ́μεθᾰ ἐμεστώσᾰσθε ἐμεστώσᾰντο
subjunctive μεστώσωμαι μεστώσῃ μεστώσηται μεστώσησθον μεστώσησθον μεστωσώμεθᾰ μεστώσησθε μεστώσωνται
optative μεστωσαίμην μεστώσαιο μεστώσαιτο μεστώσαισθον μεστωσαίσθην μεστωσαίμεθᾰ μεστώσαισθε μεστώσαιντο
imperative   μέστωσαι μεστωσᾰ́σθω μεστώσᾰσθον μεστωσᾰ́σθων   μεστώσᾰσθε μεστωσᾰ́σθων
passive indicative ἐμεστώθην ἐμεστώθης ἐμεστώθη ἐμεστώθητον ἐμεστωθήτην ἐμεστώθημεν ἐμεστώθητε ἐμεστώθησᾰν
subjunctive μεστωθῶ μεστωθῇς μεστωθῇ μεστωθῆτον μεστωθῆτον μεστωθῶμεν μεστωθῆτε μεστωθῶσῐ(ν)
optative μεστωθείην μεστωθείης μεστωθείη μεστωθεῖτον / μεστωθείητον μεστωθείτην / μεστωθειήτην μεστωθεῖμεν / μεστωθείημεν μεστωθεῖτε / μεστωθείητε μεστωθεῖεν / μεστωθείησᾰν
imperative   μεστώθητῐ μεστωθήτω μεστώθητον μεστωθήτων   μεστώθητε μεστωθέντων
active middle passive
infinitive μεστῶσαι μεστώσᾰσθαι μεστωθῆναι
participle m μεστώσᾱς μεστωσᾰ́μενος μεστωθείς
f μεστώσᾱσᾰ μεστωσᾰμένη μεστωθεῖσᾰ
n μεστῶσᾰν μεστωσᾰ́μενον μεστωθέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: μεμέστωκᾰ, μεμέστωμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative μεμέστωκᾰ μεμέστωκᾰς μεμέστωκε(ν) μεμεστώκᾰτον μεμεστώκᾰτον μεμεστώκᾰμεν μεμεστώκᾰτε μεμεστώκᾱσῐ(ν)
subjunctive μεμεστώκω μεμεστώκῃς μεμεστώκῃ μεμεστώκητον μεμεστώκητον μεμεστώκωμεν μεμεστώκητε μεμεστώκωσῐ(ν)
optative μεμεστώκοιμῐ / μεμεστωκοίην μεμεστώκοις / μεμεστωκοίης μεμεστώκοι / μεμεστωκοίη μεμεστώκοιτον μεμεστωκοίτην μεμεστώκοιμεν μεμεστώκοιτε μεμεστώκοιεν
imperative   μεμέστωκε μεμεστωκέτω μεμεστώκετον μεμεστωκέτων   μεμεστώκετε μεμεστωκόντων
middle/
passive 		indicative μεμέστωμαι μεμέστωσαι μεμέστωται μεμέστωσθον μεμέστωσθον μεμεστώμεθᾰ μεμέστωσθε μεμέστωνται
subjunctive μεμεστωμένος ὦ μεμεστωμένος ᾖς μεμεστωμένος ᾖ μεμεστωμένω ἦτον μεμεστωμένω ἦτον μεμεστωμένοι ὦμεν μεμεστωμένοι ἦτε μεμεστωμένοι ὦσῐ(ν)
optative μεμεστωμένος εἴην μεμεστωμένος εἴης μεμεστωμένος εἴη μεμεστωμένω εἴητον / εἶτον μεμεστωμένω εἰήτην / εἴτην μεμεστωμένοι εἴημεν / εἶμεν μεμεστωμένοι εἴητε / εἶτε μεμεστωμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   μεμέστωσο μεμεστώσθω μεμέστωσθον μεμεστώσθων   μεμέστωσθε μεμεστώσθων
active middle/passive
infinitive μεμεστωκέναι μεμεστῶσθαι
participle m μεμεστωκώς μεμεστωμένος
f μεμεστωκυῖᾰ μεμεστωμένη
n μεμεστωκός μεμεστωμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Pluperfect: ἐμεμεστώκειν / ἐμεμεστώκη, ἐμεμεστώμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative ἐμεμεστώκειν / ἐμεμεστώκη ἐμεμεστώκεις / ἐμεμεστώκης ἐμεμεστώκει(ν) ἐμεμεστώκετον ἐμεμεστωκέτην ἐμεμεστώκεμεν ἐμεμεστώκετε ἐμεμεστώκεσᾰν
middle/
passive 		indicative ἐμεμεστώμην ἐμεμέστωσο ἐμεμέστωτο ἐμεμέστωσθον ἐμεμεστώσθην ἐμεμεστώμεθᾰ ἐμεμέστωσθε ἐμεμέστωντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Descendants

  • Greek: μεστώνω (mestóno)

References

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.