μελικός

Ancient Greek

Etymology

From μέλος (mélos) +‎ -ικός (-ikós).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.li.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.liˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /me.liˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.liˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.liˈkos/

Adjective

μελικός • (melikós) m (feminine μελῐκή, neuter μελῐκόν); first/second declension

lyric, lyrical

Inflection

First and second declension of μελῐκός; μελῐκή; μελῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	μελῐκός melĭkós	μελῐκή melĭkḗ	μελῐκόν melĭkón	μελῐκώ melĭkṓ	μελῐκᾱ́ melĭkā́	μελῐκώ melĭkṓ	μελῐκοί melĭkoí	μελῐκαί melĭkaí	μελῐκᾰ́ melĭkắ
Genitive	μελῐκοῦ melĭkoû	μελῐκῆς melĭkês	μελῐκοῦ melĭkoû	μελῐκοῖν melĭkoîn	μελῐκαῖν melĭkaîn	μελῐκοῖν melĭkoîn	μελῐκῶν melĭkôn	μελῐκῶν melĭkôn	μελῐκῶν melĭkôn
Dative	μελῐκῷ melĭkōî	μελῐκῇ melĭkēî	μελῐκῷ melĭkōî	μελῐκοῖν melĭkoîn	μελῐκαῖν melĭkaîn	μελῐκοῖν melĭkoîn	μελῐκοῖς melĭkoîs	μελῐκαῖς melĭkaîs	μελῐκοῖς melĭkoîs
Accusative	μελῐκόν melĭkón	μελῐκήν melĭkḗn	μελῐκόν melĭkón	μελῐκώ melĭkṓ	μελῐκᾱ́ melĭkā́	μελῐκώ melĭkṓ	μελῐκούς melĭkoús	μελῐκᾱ́ς melĭkā́s	μελῐκᾰ́ melĭkắ
Vocative	μελῐκέ melĭké	μελῐκή melĭkḗ	μελῐκόν melĭkón	μελῐκώ melĭkṓ	μελῐκᾱ́ melĭkā́	μελῐκώ melĭkṓ	μελῐκοί melĭkoí	μελῐκαί melĭkaí	μελῐκᾰ́ melĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	μελῐκῶς melĭkôs			μελῐκώτερος melĭkṓteros			μελῐκώτᾰτος melĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“μελικός”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
μελικός in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
μελικός, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011