μάρτυρας

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /már.ty.ras/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈmar.ty.ras/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈmar.ty.ras/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈmar.ty.ras/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈmar.ti.ras/

Noun

μάρτῠρᾰς • (mártŭrăs)

accusative plural of μάρτυς (mártus)

Greek

Etymology

From Ancient Greek μάρτυς (mártus).^[1]

Pronunciation

IPA^(key): /ˈmaɾ.ti.ɾas/
Hyphenation: μάρ‧τυ‧ρας

Noun

μάρτυρας • (mártyras) m or f (plural μάρτυρες)

witness (the person)
αυτήκοος μάρτυρας ― aftíkoos mártyras ― eye witness (literally, “ear witness”)
(religion) martyr

Declension

Feminine singular genitive: μάρτυρος(mártyros); also formal masculine.

Declension of **μάρτυρας**
	singular	plural
nominative	μάρτυρας (mártyras)	μάρτυρες (mártyres)
genitive	μάρτυρα (mártyra)	μαρτύρων (martýron)
accusative	μάρτυρα (mártyra)	μάρτυρες (mártyres)
vocative	μάρτυρα (mártyra)	μάρτυρες (mártyres)

Related terms

αμαρτύρητος (amartýritos, “unconfirmed”)
αμάρτυρος (amártyros, “unattested”)
μαρτυρία f (martyría, “evidence, testimony”)
μαρτυρικός (martyrikós, “suffering, martyr's”)
μαρτύριο n (martýrio, “martyrdom, torment”)
μαρτυρώ (martyró, “to testify, to bear witness, to suffer”) & compounds

Compounds

εθνομάρτυρας m (ethnomártyras, “ethnomartyr”)
ιερομάρτυρας m (ieromártyras, “hieromartyr”) (religion)
μεγαλομάρτυρας m (megalomártyras, “great martyr”) (religion)
νεομάρτυρας m (neomártyras, “neomartyr”) (religion)
οσιομάρτυρας m (osiomártyras) (religion)
πρωτομάρτυρας m (protomártyras, “protomartyr”) (religion)
ψευδομάρτυρας m (psevdomártyras, “false witness”) (law)

References

^ μάρτυρας, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language