κλάδιον
Ancient Greek
Etymology
From κλάδος (kládos, “branch, shoot”) + -ιον (-ion, diminutive suffix).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /klá.di.on/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈkla.di.on/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈkla.ði.on/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈkla.ði.on/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈkla.ði.on/
Noun
κλάδῐον • (kládĭon) n (genitive κλᾰδίου); second declension
- diminutive of κλάδος (kládos, “branch, shoot”)
Declension
| Case / # | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | τὸ κλᾰ́δῐον tò klắdĭon |
τὼ κλᾰδῐ́ω tṑ klădĭ́ō |
τᾰ̀ κλᾰ́δῐᾰ tằ klắdĭă | ||||||||||
| Genitive | τοῦ κλᾰδῐ́ου toû klădĭ́ou |
τοῖν κλᾰδῐ́οιν toîn klădĭ́oin |
τῶν κλᾰδῐ́ων tôn klădĭ́ōn | ||||||||||
| Dative | τῷ κλᾰδῐ́ῳ tōî klădĭ́ōi |
τοῖν κλᾰδῐ́οιν toîn klădĭ́oin |
τοῖς κλᾰδῐ́οις toîs klădĭ́ois | ||||||||||
| Accusative | τὸ κλᾰ́δῐον tò klắdĭon |
τὼ κλᾰδῐ́ω tṑ klădĭ́ō |
τᾰ̀ κλᾰ́δῐᾰ tằ klắdĭă | ||||||||||
| Vocative | κλᾰ́δῐον klắdĭon |
κλᾰδῐ́ω klădĭ́ō |
κλᾰ́δῐᾰ klắdĭă | ||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- Byzantine Greek: κλαδίν (kladín)
- Greek: κλαδί (kladí)
Further reading
- κλάδιον in Bailly, Anatole (1935), Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- κλάδιον, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011
- “κλάδιον”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- Pape, Wilhelm (1914), “κλάδιον”, in Max Sengebusch, editor, Handwörterbuch der griechischen Sprache[1] (in German), 3rd edition, Braunschweig: Friedrich Vieweg und Sohn