καταστρέφω

Ancient Greek

Etymology

From κᾰτᾰ- (kătă-) +‎ στρέφω (stréphō).

Pronunciation

 

Verb

κᾰτᾰστρέφω • (kătăstréphō)

  1. (transitive) to turn down, bring down, subdue

Conjugation

   Present: κᾰτᾰστρέφω, κᾰτᾰστρέφομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτᾰστρέφω κᾰτᾰστρέφεις κᾰτᾰστρέφει κᾰτᾰστρέφετον κᾰτᾰστρέφετον κᾰτᾰστρέφομεν κᾰτᾰστρέφετε κᾰτᾰστρέφουσῐ(ν)
subjunctive κᾰτᾰστρέφω κᾰτᾰστρέφῃς κᾰτᾰστρέφῃ κᾰτᾰστρέφητον κᾰτᾰστρέφητον κᾰτᾰστρέφωμεν κᾰτᾰστρέφητε κᾰτᾰστρέφωσῐ(ν)
optative κᾰτᾰστρέφοιμῐ κᾰτᾰστρέφοις κᾰτᾰστρέφοι κᾰτᾰστρέφοιτον κᾰτᾰστρεφοίτην κᾰτᾰστρέφοιμεν κᾰτᾰστρέφοιτε κᾰτᾰστρέφοιεν
imperative   κᾰτᾰ́στρεφε κᾰτᾰστρεφέτω κᾰτᾰστρέφετον κᾰτᾰστρεφέτων   κᾰτᾰστρέφετε κᾰτᾰστρεφόντων
middle/
passive 		indicative κᾰτᾰστρέφομαι κᾰτᾰστρέφῃ / κᾰτᾰστρέφει κᾰτᾰστρέφεται κᾰτᾰστρέφεσθον κᾰτᾰστρέφεσθον κᾰτᾰστρεφόμεθᾰ κᾰτᾰστρέφεσθε κᾰτᾰστρέφονται
subjunctive κᾰτᾰστρέφωμαι κᾰτᾰστρέφῃ κᾰτᾰστρέφηται κᾰτᾰστρέφησθον κᾰτᾰστρέφησθον κᾰτᾰστρεφώμεθᾰ κᾰτᾰστρέφησθε κᾰτᾰστρέφωνται
optative κᾰτᾰστρεφοίμην κᾰτᾰστρέφοιο κᾰτᾰστρέφοιτο κᾰτᾰστρέφοισθον κᾰτᾰστρεφοίσθην κᾰτᾰστρεφοίμεθᾰ κᾰτᾰστρέφοισθε κᾰτᾰστρέφοιντο
imperative   κᾰτᾰστρέφου κᾰτᾰστρεφέσθω κᾰτᾰστρέφεσθον κᾰτᾰστρεφέσθων   κᾰτᾰστρέφεσθε κᾰτᾰστρεφέσθων
active middle/passive
infinitive κᾰτᾰστρέφειν κᾰτᾰστρέφεσθαι
participle m κᾰτᾰστρέφων κᾰτᾰστρεφόμενος
f κᾰτᾰστρέφουσᾰ κᾰτᾰστρεφομένη
n κᾰτᾰστρέφον κᾰτᾰστρεφόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: κᾰτέστρεφον, κᾰτεστρεφόμην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτέστρεφον κᾰτέστρεφες κᾰτέστρεφε(ν) κᾰτεστρέφετον κᾰτεστρεφέτην κᾰτεστρέφομεν κᾰτεστρέφετε κᾰτέστρεφον
middle/
passive 		indicative κᾰτεστρεφόμην κᾰτεστρέφου κᾰτεστρέφετο κᾰτεστρέφεσθον κᾰτεστρεφέσθην κᾰτεστρεφόμεθᾰ κᾰτεστρέφεσθε κᾰτεστρέφοντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: κᾰτᾰστρέψω, κᾰτᾰστρέψομαι, κᾰτᾰστρᾰφήσομαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτᾰστρέψω κᾰτᾰστρέψεις κᾰτᾰστρέψει κᾰτᾰστρέψετον κᾰτᾰστρέψετον κᾰτᾰστρέψομεν κᾰτᾰστρέψετε κᾰτᾰστρέψουσῐ(ν)
optative κᾰτᾰστρέψοιμῐ κᾰτᾰστρέψοις κᾰτᾰστρέψοι κᾰτᾰστρέψοιτον κᾰτᾰστρεψοίτην κᾰτᾰστρέψοιμεν κᾰτᾰστρέψοιτε κᾰτᾰστρέψοιεν
middle indicative κᾰτᾰστρέψομαι κᾰτᾰστρέψῃ / κᾰτᾰστρέψει κᾰτᾰστρέψεται κᾰτᾰστρέψεσθον κᾰτᾰστρέψεσθον κᾰτᾰστρεψόμεθᾰ κᾰτᾰστρέψεσθε κᾰτᾰστρέψονται
optative κᾰτᾰστρεψοίμην κᾰτᾰστρέψοιο κᾰτᾰστρέψοιτο κᾰτᾰστρέψοισθον κᾰτᾰστρεψοίσθην κᾰτᾰστρεψοίμεθᾰ κᾰτᾰστρέψοισθε κᾰτᾰστρέψοιντο
passive indicative κᾰτᾰστρᾰφήσομαι κᾰτᾰστρᾰφήσῃ κᾰτᾰστρᾰφήσεται κᾰτᾰστρᾰφήσεσθον κᾰτᾰστρᾰφήσεσθον κᾰτᾰστρᾰφησόμεθᾰ κᾰτᾰστρᾰφήσεσθε κᾰτᾰστρᾰφήσονται
optative κᾰτᾰστρᾰφησοίμην κᾰτᾰστρᾰφήσοιο κᾰτᾰστρᾰφήσοιτο κᾰτᾰστρᾰφήσοισθον κᾰτᾰστρᾰφησοίσθην κᾰτᾰστρᾰφησοίμεθᾰ κᾰτᾰστρᾰφήσοισθε κᾰτᾰστρᾰφήσοιντο
active middle passive
infinitive κᾰτᾰστρέψειν κᾰτᾰστρέψεσθαι κᾰτᾰστρᾰφήσεσθαι
participle m κᾰτᾰστρέψων κᾰτᾰστρεψόμενος κᾰτᾰστρᾰφησόμενος
f κᾰτᾰστρέψουσᾰ κᾰτᾰστρεψομένη κᾰτᾰστρᾰφησομένη
n κᾰτᾰστρέψον κᾰτᾰστρεψόμενον κᾰτᾰστρᾰφησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: κᾰτέστρεψᾰ, κᾰτεστρεψᾰ́μην, κᾰτεστρᾰ́φην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτέστρεψᾰ κᾰτέστρεψᾰς κᾰτέστρεψε(ν) κᾰτεστρέψᾰτον κᾰτεστρεψᾰ́την κᾰτεστρέψᾰμεν κᾰτεστρέψᾰτε κᾰτέστρεψᾰν
subjunctive κᾰτᾰστρέψω κᾰτᾰστρέψῃς κᾰτᾰστρέψῃ κᾰτᾰστρέψητον κᾰτᾰστρέψητον κᾰτᾰστρέψωμεν κᾰτᾰστρέψητε κᾰτᾰστρέψωσῐ(ν)
optative κᾰτᾰστρέψαιμῐ κᾰτᾰστρέψειᾰς / κᾰτᾰστρέψαις κᾰτᾰστρέψειε(ν) / κᾰτᾰστρέψαι κᾰτᾰστρέψαιτον κᾰτᾰστρεψαίτην κᾰτᾰστρέψαιμεν κᾰτᾰστρέψαιτε κᾰτᾰστρέψειᾰν / κᾰτᾰστρέψαιεν
imperative   κᾰτᾰ́στρεψον κᾰτᾰστρεψᾰ́τω κᾰτᾰστρέψᾰτον κᾰτᾰστρεψᾰ́των   κᾰτᾰστρέψᾰτε κᾰτᾰστρεψᾰ́ντων
middle indicative κᾰτεστρεψᾰ́μην κᾰτεστρέψω κᾰτεστρέψᾰτο κᾰτεστρέψᾰσθον κᾰτεστρεψᾰ́σθην κᾰτεστρεψᾰ́μεθᾰ κᾰτεστρέψᾰσθε κᾰτεστρέψᾰντο
subjunctive κᾰτᾰστρέψωμαι κᾰτᾰστρέψῃ κᾰτᾰστρέψηται κᾰτᾰστρέψησθον κᾰτᾰστρέψησθον κᾰτᾰστρεψώμεθᾰ κᾰτᾰστρέψησθε κᾰτᾰστρέψωνται
optative κᾰτᾰστρεψαίμην κᾰτᾰστρέψαιο κᾰτᾰστρέψαιτο κᾰτᾰστρέψαισθον κᾰτᾰστρεψαίσθην κᾰτᾰστρεψαίμεθᾰ κᾰτᾰστρέψαισθε κᾰτᾰστρέψαιντο
imperative   κᾰτᾰ́στρεψαι κᾰτᾰστρεψᾰ́σθω κᾰτᾰστρέψᾰσθον κᾰτᾰστρεψᾰ́σθων   κᾰτᾰστρέψᾰσθε κᾰτᾰστρεψᾰ́σθων
passive indicative κᾰτεστρᾰ́φην κᾰτεστρᾰ́φης κᾰτεστρᾰ́φη κᾰτεστρᾰ́φητον κᾰτεστρᾰφήτην κᾰτεστρᾰ́φημεν κᾰτεστρᾰ́φητε κᾰτεστρᾰ́φησᾰν
subjunctive κᾰτᾰστρᾰφῶ κᾰτᾰστρᾰφῇς κᾰτᾰστρᾰφῇ κᾰτᾰστρᾰφῆτον κᾰτᾰστρᾰφῆτον κᾰτᾰστρᾰφῶμεν κᾰτᾰστρᾰφῆτε κᾰτᾰστρᾰφῶσῐ(ν)
optative κᾰτᾰστρᾰφείην κᾰτᾰστρᾰφείης κᾰτᾰστρᾰφείη κᾰτᾰστρᾰφεῖτον / κᾰτᾰστρᾰφείητον κᾰτᾰστρᾰφείτην / κᾰτᾰστρᾰφειήτην κᾰτᾰστρᾰφεῖμεν / κᾰτᾰστρᾰφείημεν κᾰτᾰστρᾰφεῖτε / κᾰτᾰστρᾰφείητε κᾰτᾰστρᾰφεῖεν / κᾰτᾰστρᾰφείησᾰν
imperative   κᾰτᾰστρᾰ́φηθῐ κᾰτᾰστρᾰφήτω κᾰτᾰστρᾰ́φητον κᾰτᾰστρᾰφήτων   κᾰτᾰστρᾰ́φητε κᾰτᾰστρᾰφέντων
active middle passive
infinitive κᾰτᾰστρέψαι κᾰτᾰστρέψᾰσθαι κᾰτᾰστρᾰφῆναι
participle m κᾰτᾰστρέψᾱς κᾰτᾰστρεψᾰ́μενος κᾰτᾰστρᾰφείς
f κᾰτᾰστρέψᾱσᾰ κᾰτᾰστρεψᾰμένη κᾰτᾰστρᾰφεῖσᾰ
n κᾰτᾰστρέψᾰν κᾰτᾰστρεψᾰ́μενον κᾰτᾰστρᾰφέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Perfect: κᾰτέστροφᾰ, κᾰτέστρᾰμμαι
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative κᾰτέστροφᾰ κᾰτέστροφᾰς κᾰτέστροφε(ν) κᾰτεστρόφᾰτον κᾰτεστρόφᾰτον κᾰτεστρόφᾰμεν κᾰτεστρόφᾰτε κᾰτεστρόφᾱσῐ(ν)
subjunctive κᾰτεστρόφω κᾰτεστρόφῃς κᾰτεστρόφῃ κᾰτεστρόφητον κᾰτεστρόφητον κᾰτεστρόφωμεν κᾰτεστρόφητε κᾰτεστρόφωσῐ(ν)
optative κᾰτεστρόφοιμῐ / κᾰτεστροφοίην κᾰτεστρόφοις / κᾰτεστροφοίης κᾰτεστρόφοι / κᾰτεστροφοίη κᾰτεστρόφοιτον κᾰτεστροφοίτην κᾰτεστρόφοιμεν κᾰτεστρόφοιτε κᾰτεστρόφοιεν
imperative   κᾰτέστροφε κᾰτεστροφέτω κᾰτεστρόφετον κᾰτεστροφέτων   κᾰτεστρόφετε κᾰτεστροφόντων
middle/
passive 		indicative κᾰτέστρᾰμμαι κᾰτέστρᾰψαι κᾰτέστρᾰπται κᾰτέστρᾰφθον κᾰτέστρᾰφθον κᾰτεστρᾰ́μμεθᾰ κᾰτέστρᾰφθε κᾰτεστρᾰ́φᾰται
subjunctive κᾰτεστρᾰμμένος ὦ κᾰτεστρᾰμμένος ᾖς κᾰτεστρᾰμμένος ᾖ κᾰτεστρᾰμμένω ἦτον κᾰτεστρᾰμμένω ἦτον κᾰτεστρᾰμμένοι ὦμεν κᾰτεστρᾰμμένοι ἦτε κᾰτεστρᾰμμένοι ὦσῐ(ν)
optative κᾰτεστρᾰμμένος εἴην κᾰτεστρᾰμμένος εἴης κᾰτεστρᾰμμένος εἴη κᾰτεστρᾰμμένω εἴητον / εἶτον κᾰτεστρᾰμμένω εἰήτην / εἴτην κᾰτεστρᾰμμένοι εἴημεν / εἶμεν κᾰτεστρᾰμμένοι εἴητε / εἶτε κᾰτεστρᾰμμένοι εἴησᾰν / εἶεν
imperative   κᾰτέστρᾰψο κᾰτεστρᾰ́φθω κᾰτέστρᾰφθον κᾰτεστρᾰ́φθων   κᾰτέστρᾰφθε κᾰτεστρᾰ́φθων
active middle/passive
infinitive κᾰτεστροφέναι κᾰτεστρᾰ́φθαι
participle m κᾰτεστροφώς κᾰτεστρᾰμμένος
f κᾰτεστροφυῖᾰ κᾰτεστρᾰμμένη
n κᾰτεστροφός κᾰτεστρᾰμμένον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Further reading

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek καταστρέφω. Morphologically from κατα- (“against-”) +‎ στρέφω (“turn”).

Pronunciation

  • IPA(key): /ka.taˈstɾe.fo/
  • Hyphenation: κα‧τα‧στρέ‧φω

Verb

καταστρέφω • (katastréfo) (past κατέστρεψα/κατάστρεψα, passive καταστρέφομαι)

  1. to destroy, ruin, wreck
    Antonyms: κατασκευάζω (kataskevázo), χτίζω (chtízo)
    Αν φάω κάτι απαγορευμένο, καταστρέφω τη δίαιτα μου;
    An fáo káti apagorevméno, katastréfo ti díaita mou?
    If I eat something which isn't allowed, will I ruin my diet?
  2. to deface
  3. (figuratively) to destroy (reputation, etc)

Conjugation

καταστρέφω   καταστρέφομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg καταστρέφω καταστρέψω καταστρέφομαι καταστραφώ
2 sg καταστρέφεις καταστρέψεις καταστρέφεσαι καταστραφείς
3 sg καταστρέφει καταστρέψει καταστρέφεται καταστραφεί
1 pl καταστρέφουμε, [‑ομε] καταστρέψουμε, [‑ομε] καταστρεφόμαστε καταστραφούμε
2 pl καταστρέφετε καταστρέψετε καταστρέφεστε, καταστρεφόσαστε καταστραφείτε
3 pl καταστρέφουν(ε) καταστρέψουν(ε) καταστρέφονται καταστραφούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg κατέστρεφα, κατάστρεφα1 κατέστρεψα, κατάστρεψα1 καταστρεφόμουν(α) καταστράφηκα
2 sg κατέστρεφες, κατάστρεφες κατέστρεψες, κατάστρεψες καταστρεφόσουν(α) καταστράφηκες
3 sg κατέστρεφε, κατάστρεφε κατέστρεψε, κατάστρεψε καταστρεφόταν(ε) καταστράφηκε
1 pl καταστρέφαμε καταστρέψαμε καταστρεφόμασταν, (‑όμαστε) καταστραφήκαμε
2 pl καταστρέφατε καταστρέψατε καταστρεφόσασταν, (‑όσαστε) καταστραφήκατε
3 pl κατέστρεφαν, καταστρέφαν(ε), κατάστρεφαν κατέστρεψαν, καταστρέψαν(ε), κατάστρεψαν καταστρέφονταν, (καταστρεφόντουσαν) καταστράφηκαν, καταστραφήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα καταστρέφω ➤ θα καταστρέψω ➤ θα καταστρέφομαι ➤ θα καταστραφώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα καταστρέφεις, … θα καταστρέψεις, … θα καταστρέφεσαι, … θα καταστραφείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … καταστρέψει
  έχω, έχεις, … κατεστραμμένο, ‑η, ‑ο ➤ 		  έχω, έχεις, … καταστραφεί
  είμαι, είσαι, … κατεστραμμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … καταστρέψει
  είχα, είχες, … κατεστραμμένο, ‑η, ‑ο 		  είχα, είχες, … καταστραφεί
  ήμουν, ήσουν, … κατεστραμμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … καταστρέψει
  θα έχω, θα έχεις, … κατεστραμμένο, ‑η, ‑ο 		  θα έχω, θα έχεις, … καταστραφεί
  θα είμαι, θα είσαι, … κατεστραμμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg κατάστρεφε κατάστρεψε — καταστρέψου
2 pl καταστρέφετε καταστρέψτε καταστρέφεστε καταστραφείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ καταστρέφοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας καταστρέψει ➤ {κατεστραμμένος, ‑η, ‑o}2 ➤
Nonfinite form➤ καταστρέψει καταστραφεί
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Forms retaining the internal augment (κατ-έ-στρε-) are formal but common. Forms without the internal augment (κατά-στρε-) are informal.
 2. The informal participle καταστραμμένος without the internal augment is rare.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.