θιοπροπέω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰi.o.pro.pé.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰi.o.proˈpe.o/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θi.o.proˈpe.o/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θi.o.proˈpe.o/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θi.o.proˈpe.o/

Verb

θῐοπροπέω • (thĭopropéō)

Boeotian form of θεοπροπέω (theopropéō)
- Inscriptiones Graecae 7.1673:
  [θιοπρ]οπίοντος Δινίαο Ἐροτ[ίωνος]
  [Θεισπιεῖος, Ἀ]ντιγενείδαο γραμματίδδον[τος].
  [thiopr]opíontos Diníao Erot[íōnos]
  [Theispieîos, A]ntigeneídao grammatíddon[tos].
  (please add an English translation of this quotation)
to be a θεοπρόπος (theoprópos, “oracle, diviner”)
- Inscriptiones Graecae 7.3207:
  Δινίαο Ἐροτίωνος Θεισπιεῖος
  θι[ο]προπίοντος
  Οἰνοχίδαο Εὐμενίδαο Ἐρχομενίω
  [ἱαρ]ατεύοντος
  Λαμπρίαο Θιοδότω Ἐρχομενίω.
  Diníao Erotíōnos Theispieîos
  thi[o]propíontos
  Oinokhídao Eumenídao Erkhomeníō
  [hiar]ateúontos
  Lampríao Thiodótō Erkhomeníō.
  (please add an English translation of this quotation)

Conjugation

Present: θῐοπροπίω, θῐοπροπίομη (Boeotian, contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θῐοπροπίω	θῐοπροπεῖς	θῐοπροπεῖ	θῐοπροπεῖτον	θῐοπροπεῖτον	θῐοπροπίομεν	θῐοπροπεῖτε	θῐοπροπίονθῐ
	subjunctive	θῐοπροπίω	θῐοπροπεῖς	θῐοπροπεῖ	θῐοπροπεῖτον	θῐοπροπεῖτον	θῐοπροπίωμεν	θῐοπροπεῖτε	θῐοπροπίωνθῐ
	optative	θῐοπροπίοιμι	θῐοπροπίοις	θῐοπροπίοι	θῐοπροπίοιτον	θῐοπροπιοίτᾱν	θῐοπροπίοιμεν	θῐοπροπίοιτε	θῐοπροπίοιεν
	imperative		θῐοπρόπει	θῐοπροπείτω	θῐοπροπεῖτον	θῐοπροπείτων		θῐοπροπεῖτε	θῐοπροπιόνθω
middle/ passive	indicative	θῐοπροπίομη	θῐοπροπεῖ	θῐοπροπεῖτη	θῐοπροπεῖσθον	θῐοπροπεῖσθον	θῐοπροπιόμεθᾰ	θῐοπροπεῖσθε	θῐοπροπίονθη
	subjunctive	θῐοπροπίωμη	θῐοπροπεῖ	θῐοπροπεῖτη	θῐοπροπεῖσθον	θῐοπροπεῖσθον	θῐοπροπιώμεθᾰ	θῐοπροπεῖσθε	θῐοπροπίωνθη
	optative	θῐοπροπιοίμᾱν	θῐοπροπίοιο	θῐοπροπίοιτο	θῐοπροπίοισθον	θῐοπροπιοίσθᾱν	θῐοπροπιοίμεθᾰ	θῐοπροπίοισθε	θῐοπροπίοινθο
	imperative		θῐοπροπίου	θῐοπροπείσθω	θῐοπροπεῖσθον	θῐοπροπείσθων		θῐοπροπεῖσθε	θῐοπροπείσθων
		active				middle/passive
infinitive		θῐοπροπείμεν				θῐοπροπεῖσθη
participle	m	θῐοπροπίων				θῐοπροπείμενος
	f	θῐοπροπίουσᾰ				θῐοπροπειμένᾱ
	n	θῐοπροπίον				θῐοπροπείμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

“θεοπροπέω”, in Liddell & Scott (1940), A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press