εκκένωση
Greek
Noun
εκκένωση • (ekkénosi) f (plural εκκενώσεις)
Declension
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | εκκένωση (ekkénosi) | εκκενώσεις (ekkenóseis) | |
| genitive | εκκένωσης (ekkénosis) | εκκενώσεων (ekkenóseon) | |
| accusative | εκκένωση (ekkénosi) | εκκενώσεις (ekkenóseis) | |
| vocative | εκκένωση (ekkénosi) | εκκενώσεις (ekkenóseis) | |
| Older or formal genitive singular: εκκενώσεως (ekkenóseos) | |||