δουλευτής

Greek

Noun

δουλευτής • (douleftís) m (plural δουλευτές or δουλευτάδες, feminine δουλεύτρα)

  1. worker (especially a good one)
  2. labourer (UK), laborer (US)

Declension

Declension of δουλευτής
singular plural
nominative δουλευτής (douleftís) δουλευτές (douleftés)
δουλευτάδες (douleftádes)
genitive δουλευτή (douleftí) δουλευτών (douleftón)
δουλευτάδων (douleftádon)
accusative δουλευτή (douleftí) δουλευτές (douleftés)
δουλευτάδες (douleftádes)
vocative δουλευτή (douleftí) δουλευτές (douleftés)
δουλευτάδες (douleftádes)
The second form of plural -άδες, colloquial, demotic, sometimes ironic.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.