διχοτόμηση
Greek
Noun
διχοτόμηση • (dichotómisi) f (plural διχοτομήσεις)
Declension
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | διχοτόμηση (dichotómisi) | διχοτομήσεις (dichotomíseis) | |
| genitive | διχοτόμησης (dichotómisis) | διχοτομήσεων (dichotomíseon) | |
| accusative | διχοτόμηση (dichotómisi) | διχοτομήσεις (dichotomíseis) | |
| vocative | διχοτόμηση (dichotómisi) | διχοτομήσεις (dichotomíseis) | |
| Older or formal genitive singular: διχοτομήσεως (dichotomíseos) | |||
Synonyms
- (split): διχασμός m (dichasmós)