διαλυτότητα
Greek
Etymology
From διαλύω (dialýo, “to dismantle, to dissolve”) + -ότητα (-ótita, “-ability”).
Noun
διαλυτότητα • (dialytótita) f (plural διαλυτότητες)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | διαλυτότητα (dialytótita) | διαλυτότητες (dialytótites) |
| genitive | διαλυτότητας (dialytótitas) | διαλυτοτήτων (dialytotíton) |
| accusative | διαλυτότητα (dialytótita) | διαλυτότητες (dialytótites) |
| vocative | διαλυτότητα (dialytótita) | διαλυτότητες (dialytótites) |