διαλέκτου

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.lék.tuː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.aˈlek.tu/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.aˈlek.tu/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.aˈlek.tu/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.aˈlek.tu/

Noun

δῐᾰλέκτου • (dĭăléktou)

genitive singular of διάλεκτος (diálektos)

Greek

Noun

διαλέκτου • (dialéktou) f

genitive singular of διάλεκτος (diálektos)