διάτανος
Greek
Etymology
Blend of διά(βολ)ος (diá(vol)os, “devil”) + (σα)ταν(άς) ((sa)tan(ás), “satan”) + ending -ος.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈðʝa.ta.nos/
- Hyphenation: διά‧τα‧νος
Noun
διάτανος • (diátanos) m (plural διάτανοι)
- (colloquial) form of διάβολος (diávolos)
Declension
Usually in the singular.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | διάτανος (diátanos) | διάτανοι (diátanoi) |
| genitive | διάτανου (diátanou) | διάτανων (diátanon) |
| accusative | διάτανο (diátano) | διάτανους (diátanous) |
| vocative | διάτανε (diátane) | διάτανοι (diátanoi) |
Derived terms
- άι στο διάτανο (ái sto diátano, “go to hell!”)