διάλεκτε

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.á.lek.te/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /diˈa.lek.te/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ðiˈa.lek.te/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ðiˈa.lek.te/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ðiˈa.lek.te/

Noun

δῐάλεκτε • (dĭálekte)

vocative singular of διάλεκτος (diálektos)

Greek

Noun

διάλεκτε • (diálekte) f

vocative singular of διάλεκτος (diálektos)