δηλητήριος

Ancient Greek

Etymology

From δηλητήρ (dēlētḗr, destroyer), from δηλέομαι (dēléomai, I hurt).

Pronunciation

 

Adjective

δηλητήρῐος • (dēlētḗrĭosm or f (neuter δηλητήρῐον); second declension

  1. harmful, damaging, destructive
  2. mischievous

Inflection

Derived terms

  • δηλητήρῐον (dēlētḗrĭon)
  • δηλητήρῐώδης (dēlētḗrĭṓdēs)

Descendants

  • Latin: dēlētērius/dēlētōrius

Further reading