γονόρροια

Ancient Greek

From γόνος (gónos, “sperm, seed”) +‎ ῥοία (rhoía, “flux”).

γονόρροιᾰ • (gonórrhoiă) f (genitive γονορροίᾱς); first declension

First declension of ἡ γονόρροιᾰ; τῆς γονορροίᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ γονόρροιᾰ hē gonórroiă	τὼ γονορροίᾱ tṑ gonorroíā	αἱ γονόρροιαι hai gonórroiai
Genitive	τῆς γονορροίᾱς tês gonorroíās	τοῖν γονορροίαιν toîn gonorroíain	τῶν γονορροιῶν tôn gonorroiôn
Dative	τῇ γονορροίᾳ tēî gonorroíāi	τοῖν γονορροίαιν toîn gonorroíain	ταῖς γονορροίαις taîs gonorroíais
Accusative	τὴν γονόρροιᾰν tḕn gonórroiăn	τὼ γονορροίᾱ tṑ gonorroíā	τᾱ̀ς γονορροίᾱς tā̀s gonorroíās
Vocative	γονόρροιᾰ gonórroiă	γονορροίᾱ gonorroíā	γονόρροιαι gonórroiai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.