αναχαίτιση
Greek
Noun
αναχαίτιση • (anachaítisi) f (plural αναχαιτίσεις)
Declension
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | αναχαίτιση (anachaítisi) | αναχαιτίσεις (anachaitíseis) | |
| genitive | αναχαίτισης (anachaítisis) | αναχαιτίσεων (anachaitíseon) | |
| accusative | αναχαίτιση (anachaítisi) | αναχαιτίσεις (anachaitíseis) | |
| vocative | αναχαίτιση (anachaítisi) | αναχαιτίσεις (anachaitíseis) | |
| Older or formal genitive singular: αναχαιτίσεως (anachaitíseos) | |||
Related terms
- αναχαιτίζω (anachaitízo, “to restrain, to curb”)