αναστατικός
Greek
Etymology
By surface analysis, ανάσταση (anástasi) + -ικός (-ikós).
Adjective
αναστατικός • (anastatikós) m (feminine αναστατική, neuter αναστατικό)
Declension
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | αναστατικός (anastatikós) | αναστατική (anastatikí) | αναστατικό (anastatikó) | αναστατικοί (anastatikoí) | αναστατικές (anastatikés) | αναστατικά (anastatiká) | |
| genitive | αναστατικού (anastatikoú) | αναστατικής (anastatikís) | αναστατικού (anastatikoú) | αναστατικών (anastatikón) | αναστατικών (anastatikón) | αναστατικών (anastatikón) | |
| accusative | αναστατικό (anastatikó) | αναστατική (anastatikí) | αναστατικό (anastatikó) | αναστατικούς (anastatikoús) | αναστατικές (anastatikés) | αναστατικά (anastatiká) | |
| vocative | αναστατικέ (anastatiké) | αναστατική (anastatikí) | αναστατικό (anastatikó) | αναστατικοί (anastatikoí) | αναστατικές (anastatikés) | αναστατικά (anastatiká) | |
Derivations:
Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αναστατικός, etc.)
Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αναστατικός, etc.)