έκκληση

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek ἔκκλησις (ékklēsis), with -ση (-si) suffix.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈe.kli.si/
  • Hyphenation: έκ‧κλη‧ση
  • Homophone: έκλυση (éklysi)

Noun

έκκληση • (ékklisi) f (plural εκκλήσεις)

  1. appeal, call (an entreaty or invocation: for help, support, etc.)

Declension

Declension of έκκληση
singular plural
nominative έκκληση (ékklisi) εκκλήσεις (ekklíseis)
genitive έκκλησης (ékklisis) εκκλήσεων (ekklíseon)
accusative έκκληση (ékklisi) εκκλήσεις (ekklíseis)
vocative έκκληση (ékklisi) εκκλήσεις (ekklíseis)
Older or formal genitive singular: εκκλήσεως (ekklíseos)

References

  1. ^ έκκληση, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.