Seni bina pasca-moden

Seni bina pasca-moden ialah gaya atau pergerakan yang muncul pada akhir 1950-an sebagai reaksi terhadap penjimatan, formaliti, dan kekurangan kepelbagaian seni bina moden, terutamanya dalam gaya antarabangsa yang dianjurkan oleh Philip Johnson dan Henry-Russell Hitchcock. Pergerakan itu diperkenalkan oleh arkitek dan perancang bandar Denise Scott Brown dan ahli teori seni bina Robert Venturi dalam buku 1972 mereka Learning from Las Vegas. Gaya ini berkembang dari tahun 1980-an hingga 1990-an, terutamanya dalam karya Scott Brown & Venturi, Philip Johnson, Charles Moore dan Michael Graves. Pada penghujung 1990-an, ia dibahagikan kepada pelbagai kecenderungan baharu, termasuk seni bina berteknologi tinggi, neo-futurisme, seni bina klasik baharu dan dekonstruktivisme. Walau bagaimanapun, beberapa bangunan yang dibina selepas tempoh ini masih dianggap pasca-moden.