Sekularisasi

Dalam sosiologi, sekularisasi ( Bahasa Inggeris British: secularisation ) ialah konsep berbilang lapisan yang secara amnya menunjukkan "peralihan daripada agama kepada tahap yang lebih duniawi." Terdapat banyak jenis sekularisasi dan kebanyakannya tidak membawa kepada ateisme, tidak beragama, dan tidak secara automatik bertentangan dengan agama. Sekularisasi mempunyai konotasi yang berbeza seperti membayangkan pembezaan sekular daripada domain agama, peminggiran agama dalam domain tersebut, atau ia juga mungkin melibatkan transformasi agama akibat penciriannya (cth sebagai keprihatinan peribadi, atau sebagai perkara atau isu bukan politik).

Tesis sekularisasi menyatakan idea bahawa melalui lensa pemodenan pencerahan Eropah, rasionalisasi, digabungkan dengan peningkatan sains dan teknologi, kuasa agama berkurangan dalam semua aspek kehidupan sosial dan tadbir urus. Menurut Pippa Norris dan Ronald Inglehart, demografi global adalah kompleks kerana "hampir semua masyarakat perindustrian maju" telah menjadi lebih sekular dalam beberapa dekad kebelakangan ini sambil juga menyatakan bahawa orang yang mempunyai kepercayaan agama mewakili bahagian yang semakin meningkat daripada populasi dunia disebabkan oleh kadar kesuburan.

Dalam tahun-tahun kebelakangan ini, tesis sekularisasi telah dicabar kerana beberapa kajian global yang menunjukkan bahawa penduduk dunia yang tidak beragama mungkin mengalami penurunan sebagai peratusan penduduk dunia disebabkan oleh negara yang tidak beragama mempunyai kadar kesuburan penggantian dan negara agama yang mempunyai kadar kelahiran yang lebih tinggi secara amnya. Ahli sosiologi Kristian Peter L. Berger mencipta istilah desekularisasi untuk menggambarkan fenomena ini. Di samping itu, kadar sekularisasi terhenti atau berbalik di beberapa negara/rantau seperti negara-negara di bekas Kesatuan Soviet atau bandar-bandar besar di dunia Barat yang mempunyai sejumlah besar pendatang agama. Tidak ada arah atau aliran monolitik tertentu untuk sekularisasi kerana walaupun di Eropah, trend dalam sejarah agama dan ukuran agama demografi (cth kepercayaan, kepunyaan, dll) bercampur-campur dan menjadikan rantau ini pengecualian berbanding bahagian lain di dunia. Kajian global menunjukkan bahawa ramai orang yang tidak mengenali sesuatu agama masih memegang kepercayaan agama dan mengambil bahagian dalam amalan agama. Dikotomi sekular vs agama adalah palsu dan tidak ada konsep yang saling eksklusif.