Prakriti

Prakriti (Sanskrit: प्रकृति, IAST: Prakriti) bermaksud "bentuk atau keadaan asal atau semula jadi sesuatu, zat asal atau utama". Ia merupakan konsep penting dalam agama Hindu, yang dirumuskan oleh aliran falsafah Samkhya. Dalam Samkhya, prakriti bukan sekadar merujuk kepada benda atau alam semula jadi, tetapi mencakupi semua aspek kognitif, moral, psikologi, emosi, deria dan fizikal dalam realiti. Prakriti mempunyai tiga sifat asas (guna) yang keseimbangannya menjadi dasar kepada segala realiti empirikal, dalam bentuk Pancha Bhuta (lima elemen asas) – akasha (angkasa), vayu (udara), agni (api), jala (air), dan prithvi (bumi). Prakriti berlawanan dengan Purusha, iaitu kesedaran murni dan kesedaran metafizik. Istilah ini juga ditemui dalam teks-teks agama India lain seperti Jainisme dan Buddhisme.